Bir daha yüzüme kapanan hiçbir kapının arasına elimi koymayacağım.
"Hiçliğin hiçliği" der Süleyman -"hiçliğin hiçliği - her şey bir hiçtir. İnsanın güneşin altında bütün o yapıp ettiklerinden karı ne? Bir nesil yok olur gider, yerine bir başka nesil gelir. Ancak yeryüzü sonsuza dek var olmaya devam eder, geçmişte ne varsa gelecekte de olacak olan odur; bugün yapılanlar gelecekte de yapılacaktır ve
Geçmişe dönüp baktığımda şimdi şunu açıkça görebiliyorum ki, benim itikatim -tek gerçek itikatim- hayvani içgüdülerimin dışında hayatıma yön veren o itici güç, kendimi mükemmelleştirmeye olan inancımdı. Ama bu mükemmelleştirmenin içeriği ve amacı neydi, anlatamıyorum. Kendimi zihnen geliştirmeye çalışıyordum, araştırabileceğim her şeyi araştırıp öğreniyordum, hayatın yoluma çıkardığı her şeyi. Irademi mükemmel hale getirmeye çalıştım; kendi kendime kurallar koyuyor, sonra bu kurallara uymaya çalışıyordum. Kendimi fizik olarak geliştiriyordum, her türden egzersizle gücümü ve çevikliğimi artırdım. Kendimi her şekilde yoksun bırakarak dayarııklı ve sabırlı olmaya alıştırdım. Bunların hepsini mükemmel insan olma yolunda yapılması gerekli şeyler olarak görüyordum. Ilk başta ahlaki açıdan mükemmelliğe Uıaşmak fıkri vardı tabi ki. Ama bu kısa süre sonra yerini her alanda mükemmelliğe ulaşma, sadece kendi gözümde ya da Tanrının gözünde değil, başka insanların gözünde de daha iyi bir yerde olma isteğine bıraktı. Bu çaba da çok geçmeden başkalarından daha güçlü olma arzusuna dönüştü; başkalarından daha ünlü, daha önemli ve daha varlıklı olma arzusuna.
Cumhuriyetin verdiği eğitimin; “Beden, zihin, ahlak, ruh ve duygu bakımlarından dengeli ve sağlıklı kişiliğe sahip” olma hedeflerine ulaşılamadığını, ergen yaştaki çocuklarımıza verilen eğitimin yetersiz olması nedeniyle suça ya da haram fiillere ulaşma potansiyelinin ne kadar yüksek olduğunu veriler göstermektedir.
Bu seviyedeki öğrencilerimizi
İyi ki bitmiş ; olmayan kimya bilgimle eve laboratuvar kurmalara kalktım sayende Muazzez. Kokunun sindiği her şeyi
topladım. O kokuyu ordan sıyırıp bir şişenin içine falan saklayabilsem, dünyanın en mutlu adamıydım. Denedim, yapamadım. Onu yapabilsem bir sonraki fazda bakışlarım toplardım. Şuraya da bakmıştı, buraya da değmişti gözü, şuraya
bakarken gözlerini kırpmış , şu pencerede dalıp gitmişti der,
bakışlarım başka bir şişede damıtırdım. Onu başarsam; dokunuşlarına takardım kafayı. Parmak izlerini toplardım üzerinden. Yorganı açarkenki o el hareketin orda duruyor, çay
bardağım kavrayışın, elektrik düğmelerini şak diye indirişin,
giderken kapının kulbuna son dokunuşun... Hepsi duruyor.
Bütün hareketlerini, adımlarım, oturuşunu, dokunuşunu,
parmak izlerini, varlığının havada bıraktığı rüzgârı toplar;onlan seyreltirdim. Düşünsene be her kapta hayaletin kaynıyor... Varsın, ordasın, ama yoksun... Fakat fen hiç ilerlememiş Muazzez, seni geri getirmenin formülünü bulamadık ya,
bırak Nobel ellerin olsun.
Sayfa 48 - Doğan yayın grubuKitabı okudu
“Erkek olmak cinsiyet meselesi; adam olmak ise şahsiyet meselesidir.”
Sayfa 28
“Zamanın unutturamayacağı acı, ölümün bitiremeyeceği anı yoktur.”
Sayfa 25
