Ranzanın bir ucuna Meursault'yu oturttum, onun yanına, aralarında Fransızca konuşsunlar diye Jean Valjean'ı yerleştirdim. Biraz ötede Katyuşa ile Raskolnikov fısıl fısıl Rusça konuşuyorlardı, herhalde Nehludov'un ziyaretinden söz ediyorlardı. Keşanlı Ali duvarın dibine ilişmişti, Dr. B ise zihninden satranç oynuyordu.
Sayfa 69 - Doğan KitapKitabı okudu
…ucurumu fark etti, ucurum ayniydi ama Jean Valjean bu kez ucurumun kenarinda degil dibindeydi
Sayfa 497 - 2 ci ciltKitabı okudu
Kürek zindanları kürek mahkûmunu yaratır.
Jean Valjean'ın bahtsız bir alçak olduğunu söylemekte haklısınız. Belki de tüm kabahat onda değil. Sayın yargıçlar dinleyin, benim kadar alçalmış bir adam ne kadere karşı koyabilir, ne de topluma öğütler verebilir; ama gördüğünüz gibi, içinden kurtulmaya çalıştığım alçaklık hali zarar vericidir. Kürek zindanları kürek mahkûmunu yaratır. Dilerseniz bunun üzerinde biraz düşünün.
Sayfa 331 - 1. CiltKitabı okudu
“1796 yılında cam kırıp bir ekmek almaktan ötürü girdiği yerden 1815 yılının ekim ayında tahliye edildi.
Jean Valjean hüngür hüngür ağlayarak ve ürpererek girdiği zindandan duygusuz biri olarak çıktı. Oraya umudu kırılmış olarak girmişti, oradan ruhu kararmış olarak çıktı.
O ruhun içinde neler olup bitmişti?
O ruh yıldan yıla yavaş yavaş ama geri dönüşü olmayan biçimde kurumuştu. Yüreği taşlaşmış, gözlerinden yaş gelmez olmuştu. Zindandan çıktığında on dokuz yıldan beri tek bir damla gözyaşı dökmemişti.”
Sayfa 24 - Koridor
Bu benliğin acımasız, yani sersemletici yanı baskın olan kederlerinin özelliği garip bir değişimle insanı yavaş yavaş vahşi ve yırtıcı bir hayvana dönüştürmesiydi. Jean Valjean'ın
peş peşe ve ısrarlı kaçış denemeleri yasanın insan ruhu üzerinde yarattığı garip tahribatı kanıtlamaya yeterliydi. Jean Valjean bu yararsız ve çılgınca girişimlerini, önüne çıkan
her fırsatta, sonucunu bir an bile düşünmeden, daha önceki deneyimlerinden hiç ders çıkarmadan tekrarlamıştı. Kafesin kapısını açık bulan kurt gibi hemen kaçıyordu. İçgüdüleri
ona "Kaç!" derken, muhakemesi "Kaçma!" diyordu. Ama böyle şiddetli bir eğilim karşısında muhakeme kayboluyor, içgüdüler ağır basıyordu. Yakalandığında, karşılaştığı acımasızlıklar sadece onu daha fazla korkutmaya yarıyordu.
Sayfa 108 - I.Cilt, 8.Basım, Ocak 2019
Öfke-İncinmek
Öfke saçma ve çılgınca olabilir, haksız yere sinirlenilebilir; incinme duygusu ise ancak kişinin aslında bir şekilde haklı olduğunu düşündüğünde ortaya çıkabilir. Jean Valjean kendisini incinmiş hissediyordu
Sayfa 106 - İş BankasıKitabı okudu
Jean Valjean Cosette'i mutlu ettikçe kendi mutluluğunun da arttığını hissediyordu. Etrafımıza yaydığımız neşe her ışık gibi sönüp gidecek yerde bize daha büyük bir parıltıyla geri döndüğü için çok sevimlidir.
Sayfa 666Kitabı okuyor