Aslında ana karakteri (Nehlüdov), Jean Valjean'a benzettim çünkü geçmişte yaptığı yaptığı kötü şeylerden nedâmet getiren ve içindeki kötü ben'i yenip vicdanını kötülük yaptığı kişiye karşı, iyilikler yaparak temizlemeye çalışan ve bu kişinin yaptığı kötülüklerden etkilenen, içine düştüğü berbat durumu âdeta yaşam görüşü haline getirip kanıksayan (Maslova'nın) hikâyesi.
( Son bölümde Rober Hatemo'dan Çiçeğim çaldırıyor :( Tolstoy )
Hikâyenin aralarında ; köylülerin derin cahilliklerini işlemiş, ruhban sınıfının şaşasını eleştirmiş, Rus bürokrasisinin yavaşlığına giydirmiş, Rus yargı sistemindeki aksaklıklara takılmış, köhnelemiş Rus sosyetesini bıçaklamış ve üstlerine yaranmak için görevlerini yerine getirirken devlet memurlarının insanlıktan çıkıp nasıl zalimleştiğini ve hapishanelerdeki insanların çektiği sefaleti, zorluluğu karakter karakter; ruhsal çözümlemeleri ve tadından yenmeyen betimlemeleriyle ( bence süper ) anlatmış, insan manzaralarını tüm çıplaklığla vermiş.
Okuduğum en iyi Tolstoy romanı diyebilirim hatta koca kontu ( Tolstoy) savunacağım diye engellendim ama olsun, " Baskılar bizi yıldıramaz." (:
Herkese tavsiye ederim, sonraki incelemelerde görüşmek üzere; Çarkıfelek kaldığı yerden devam edecek :D
