Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Que Sais Je
Que Sais Je
@jodata
Zor degil bu kitabı
JJR bazı okurlar için kapalı kutu olarak kalmaya devam edecek eminim. Toplum sözleşmesini okuyup anlayan varsa beri gelsin diyebilirim ama bu kitabı kesinlikle normal bir okur için kolayca anlaşılabilecek düzeyde. Yazarin günlük rutin gezileri esnasında düşünmeye başladıklarını, animsi, günlüksü, denememsi tarzda kaleme aldığı, kişisel görüş ve yargılarından ibaret olan bir eser. Farklı bakış açıları getirdiği olaylar sayesinde yazarın karakteri hakkında da bir fikre sahip oluyoruz okudukça. Kendini toplumdan soyutlayan ve bunun nedenlerini açıkça ifade eden yazarımız bence kendi hayat hikayesini özetlemiş çaktırmadan.
Okunur mu derseniz 9 puan verdiğimi söylememe lüzum yok sanırım. İyi okumalar diyerek son noktayı koyayım.
Her uğraş mutlu bitmiyormus
Bir yaşama ugrasinin, basit gibi görünen zor yüzü... İnsanin içinde neler barindirabilecegi üzerine öngörüler... Zor gibi görünen seylerin kolay, kolay gibi görünen şeylerin zorluklarini hissetmek hem de iliklerine kadar... Bunca şeyi düşünüp de sonunda hayatta kalmak mucize olurdu. Güzel dost dedim Pavese'ye ve kitaba.. 480 sayfa bir ruh ikizi hissini yaşattın sen ve ben sana nasil güzel dost demem. Neye niçin kızdığını, kırıldığını görmek acılarınin sebebini anlamak bile çok acıydı. Pessoa vari bir anlatım, bir düşünüș ve yaşayış. Her satırda bir kendini buluş... Güzel kitaplar hep güzel bitmiyor, en azından yazarı için. İntihara sürükleyen düşünceleri hissetmek daha okurken yoruyor insanı.
Milyarlarca insanın yaşadığı bu dünyada gerçekten adil bir düzen kuramamanin, her bir bireyin farklı bir bakış açısı ve beklenti ile yaşıyor olmasının, ortak bir çaba içinde olmamasının verdiği izdirap. Kim bu kadar çok şeyi detayli düşünüp huzurlu olabilir ki.
Pavese de vazgeçmiş sonunda... Siz yine de vazgeçmeyin ve okunacaklar listenizde üst sıralara alın, diye tavsiyede bulunsam pişman etmem sizi diye umuyorum.
Hoşça kal Pavese, hoşça kal Yaşama Uğraşı!
Baharı bekleyen kumrular gibi...
Godot'yu beklerken neler yaptım neler? 6 adet sigara içtim (kötü örnek teşkil ediyor farkındayım) 2 fincan kahve içtim, bir salkim üzüm yedim ve bir akşam yemeği. Beklerken de okudum ayrıca, kısa bir kitap olduğu için çok beklemek zorunda kalmadım tabi. Tiyatro sahnesinde oyuncularla takilmisligim, ne saçma sapan konuşuyorsunuz dediğim zamanlar da oldu. Eger bunları dün yapsaydım unuturdum ve yazamazdim. Unutmak gibi bir nimetin olduğuna ara sıra sevinsem de unutmanın ülkenin genel problemi olduğunu düşününce kızıyorum. Malum, her şeyi unutmakta çok mahiriz.. Sahi Godot kim ki biz onu bekliyoruz? Gelip gelmeyeceği, gelince ne olacağı bile bilinmeyen bir gelecek olacabilir mi acaba?
Anı yaşamak yerine beklemeyi tercih etmek bize ne kazandırıyor, ne kaybettiriyor hiç düşünüyor muyuz? Sorular çok ama cevap tek... O Godot bir gün gelecek (İsmail abi)
Keyfli okumalar..
Okur Takip Önerileri
İşte Bu Benim Kitabım
Dermanı olmayan dertlerin kitabı bu. İçinde yaşayanların, insanı ve dahi kendini bile anlayamayanlarin kitabı. Okuyanın loş ışıklı odası belki de... Aydınlığı her an bulacakmis gibi hissettiren, karanlığa da asla çekmeyen bir kitap. Bunca şeyi düşünüp, yaşayan bir insan yazabilir böyle bir kitabı. Pessoa bence kendini en iyi anlayabilen yazar, yaşadığı her şeyi ifade edebilme yetisine sahip, kelimeleri art arda dizince ruhundaki karmaşayi gözler önüne seriyor. Aha diyorsun, işte bu, benim de hissettiğim ama ifade edemediğim her şey burda.
Bohemden zevk almanın adı bu kitap, umutsuzluktan umut yeşerten. Bir kere yetmez defalarca okunsa her okumada yeni şeyler bulunabilecek bir kitap. Başucu değil başiçi bir eser... Okumayan varsa lütfen kalmasın. Okusun lütfen çünkü. Okuyacak kitap arıyorum diyen iyi okurlar için bu tavsiye elbette, gerçi iyi okurlarin fark etmemiş olması pek muhtemel değil.
Ne çok şey yazılabilir bu kitap adına ama hangi söz tam olarak ifade edebilir ki... Aklı düşünmeye, ruhu hissetmeye yatkın okuyucular için, e hadi okuyun. 10 üzerinden 11...
Çoğumuzun bildiği seyleri nedenleriyle ortaya koyan bir kitap. Türkiye’nin yakın tarihinden başlamak üzere Osmanlı ve dünya tarihinden verdiği örneklerle günümüze ışık tutan bir eser. Üslup olarak acımasız, sert ve ele yüzüne dümdük denen cinsten tespitleri ile dikkat çekiyor. Celal hoca resmen el bombası yazıp pimini de yanında göndermiş. Çekip çekmemek size kalmış. Kitabı çok beğendiğimi söylemeliyim. Subjektif olduğu durumlar da var ama daha çok objektif olduğuna inanıyorum kitabın genelinde. Okumanizda bol bol fayda var. Siyasi algı vitamini, her bünye alabilir ama yan etkileri olabilir. Şunu da belirteyim, aptalı tanıyorum hem de çok iyi. Keyfli okumalar. Aptallardan uzak bir yaşam olsun.
Şermin Yaşar (Çarkaci) kitaplari hem eğlendirici hem bilgilendirici hem de düşündürücü oluyor, diye bir algı oluştu bende. Okuduğum bu ikinci kitabı henüz. Diğer kitaplari için de sabirsizlandigimi söylemeliyim. Evet, anne olmayacağım ama bence her anne ve anne adayının mutlaka okuması, baba adaylarının da empati kurabilmeleri için okumaları gereken bir kitap. Öncelikle okurken hep bir sevimli gülümseme oluştu yüzümde, keyf alarak okudum baştan sona. Bir kadının annelik sürecinde yaşayabileceği hemen hemen her şeyi bazen ciddi bazen de eğlenceli bakış açısıyla yazmış Şermin hanım. Daha önce Şermin okumayanlar için tavsiye listesine kesin girecek bir yazar diyorum. Keyfli okumalar.
Tanrı herkesi iyi kitaplarla bulustursun, duası ile başlamak istiyorum söze. Bir Herman Hesse klasiği daha akıp gitti zamanın tik taklari içinde. Kendine has üslubu ile okumaktan keyf aldığım yazarlardan biri Hesse, bu kitabı okurken Sadık Hidayet'in Kör Baykuş kitabı ile iç içe geçmiş bir öykü gördüm nedense. Okuyanlara kesinlikle edebi bir zevk, harika bir hayal gücü katkısı olacak diye düşünüyorum. İncelemelerimi uzun yazmam, bu kitap icin de geçerli bu.Söylenecek çok şey varken söylememek en güzelidir bazen. Susmak en iyi anlatma yöntemi deyip, okuma listenizde olmasını diliyorum.. 10 üzerinden 9 puanla yerine uğurluyorum Bozkırkurdu'nu.
Rocinantemi getir Sancho!
Çocukluk yıllarında ders kitaplarında yel degirmenlerine saldırmak dışında başka salaklığı yok sandığımız kesitleri alınan Don Kișot ve silahtari Sancho Panza'nin aslında o kadar salak olmadiklarini okuyunca görmek mutlu etti. Hatta akıl küpü Sancho'nun mevzular üzerine yaptığı yorumlar, kullandığı atasözleri şaşırtan cinsten. Hele bir vali oluşu yok mu, rahmetli Recep Yazicioglu'nu hatırlatti resmen. Korkusuz ama akılsız gibi görünen cesur yürek Don Kișot ise farklı bir dünya, anlatmaya kalksam çok uzun sürer. Uzun inceleme yazmam pek, kitap ne kadar iyiyse o kadar kısa tutarım. İçerigini az çok okul okuyan kişiler bilir kitabın ama detaylar çok güzel. Bu yüzden, uzun falan demeden okuyun kardeşlerim... Mutlaka okuyun. Edebi zevkinize düşkünseniz hele.
iyi aile yokmuş sahiden
Hemen hemen her satırı ciddiye alınması gereken, alıntı yapmaktan okuma hızımı düşüren kitaptir kendisi. Genç yaşlı, anne baba, işçi memur fark etmeksizin herkesin okuması gereken hatta bir kez okumanın yetersiz kalacağına inandığım başucu kitabı diyebilirim. Günlük yaşamda karşımıza çıkan birçok sorunun aslında çocukluğumuzdan, aldığımız aile ve okul egitiminden kaynaklandığını açık ve net örneklerle bize sunusu kitabın inandırıcılığını zirveye taşıyor. Nerde, nasıl hatalar yapıyoruz, yapmamalıyız, bize neler edilmiş hepsini görmek için mutlaka okunması gerek diyorum tekrardan. İçeriğe dair söylenecek çok şey var ama zaten alıntılarimda bunları görmek mümkündü. Takipçilerimi alıntılarimla sıktımsa affetmelerini diliyorum. Okuyunca anlarsınız, diyerekten 10 üzerinden 10 puanla kitabı uğurluyorum. Otur evladım 10 :)
Çukurova Güzellemesi
Çukurova sadece sıcağıyla değil sıcakkanlı insanlarıyla da apayrı bir coğrafya. Buralarda yaz gelince her yer Yaşar Kemal'in de dediği gibi sarıdır ve sıcaktır. Kurtuluş Savaşı yıllarında Fransızlarin istilası ile yabancılarla yaşanan onca dostca yıldan sonra Ermeni halkın yavaş yavaş göç ettiği bir Coğrafya. Onlar gidip de geride kalanlarin
Borges okuyacaklar için kılavuz niteliğinde bir kitap. Yazar kendine dair ne var ne yok dökmüş ortaya, yaşamı, yazın hayatı, etkilendiği yazar ve düşünürler, ne gelirse akliniza. Borges de bizim Cemil Meriç gibi belli bir zaman sonra görme yetisini kaybetmiş ve Cemil Meriç ile benzer olaylar yaşamışsa da yine aynı şekilde hayata kusmeden mutlu bir ölüme doğru yürümüş. Zamanının şartlarında yaptıkları, yaşadıkları takdire şayan. Borges hakkında bilgi bankası bir kitap. Borges e başlangıç kitabı diyorum ben.
Gündüz Vassaf yine bir siyasi, ekonomik ve kültürel eleştiri ile karşımızda. İnsanlığın insanligi kaybettigi dönemleri ve olayları bir düzleme oturtup açıklamaktan çekinmeyen yazarımız, her türlü eleştiriyi insanın gözüne sokar gibi cesurca yaparken insanın kendini ve içinde yaşadığı toplumu sorgulamasina yardımcı olmak istiyor. Herhangi bir Gündüz Vassaf kitabını gözü kapalı okumanız sizi asla pişman etmeyecektir tabi kurgu kitaplar illa tercihim demiyorsaniz. Ülkenin ve dünyanın problemlerine duyarlı iseniz.
Yine romantizm yine tiyatro, klasik batı tiyatrosunun klasik bir örneği... Evli bir kadına duyulan aşk ve gelişen olaylar. Hiç şaşırtıcı değil konusu, kısa çerez niyetine okunabilecek bir eser. Hakkında daha fazla söyleyecek bir şey bulamadım. Keyfli miydi, evet. İyi okumalar.
Bir öğretmen olarak belki Orta Asya şartlarında yaşamıyoruz ama kültür nerdeyse aynı kültür olunca kitabın öyküsü muhtemelen bizim ülkemiz için de pek yabancı sayılmaz. Bir Öğretmenin ilk görevi bilgi öğretmek değil yüreğe dokunmak, yol göstermek olmalı diyen bir hikaye. Heba olacak bir yeteneğin küllerinden doğuşunu sağlamak. Yaptığımız isin de en güzel yanı bu sanırım, çoğunun gelecekteki halini goremesek de onlar geçmişlerini düşününce en az bir güzel anı ile anarlar bizi. Altınay da bir ömür yüreğinde yaşattığı ilk öğretmenini anlatıyor, ne de güzel anlatıyor, keşke okusanız. 10 puan.
Bir Çukurova güzellemesi daha diyebileceğim büyük ustanın kovanindan çıkan bal. Ne güzel anlatmış olan her şeyi, yaşanan, anlatılan, bilinen her şeyi. Öyle tanıdık geldi ki okurken, bir kısmına nerdeyse gözle, kulakla şahit olduğum söylem ve eylemlerin bu kadar güzel dile gelişi. Farklı hikayelerden oluşan bu kitabın her hikayesinde bir cehalet, bir insafsızlık, bir mağduriyet bir acı, bir gözyaşı bulmanız mümkün. Kullanılan dile aşina olmak elbette bir Adanalı olarak çok keyifliydi ama anlatılanlar acıttı içimi. Çocuğuna süt annesi bulamayan İsmail'e yardım edememenin çaresizliğini okurken gerçekten hissedemiyorsa insan, bence henüz" o insan"olabilmiş sayılmaz. Bir gün mutlaka okumalısınız diyerek sonlandiriyorum...
