Kum kitabını ikinci okuyuşum. Açıkçası ilk seferde olduğu kadar etkilemedi beni. Bunun sebebinin, kendi gelişimimden çok, yıllar boyunca Borges'in izinden giden oldukça fazla yazar olması, onun yazım tarzının hikayeler dışında sinema vb. gibi bir çok yerde kullanılması ve bende gereksiz bir alışkanlık yaratması olduğunu düşünüyorum. Dünya, özelde de yazım dünyası, hiç olmadığı kadar hızlı büyüyor. Güney Amerika'nın o masalsı edebiyatını sürdüren hemen her yazarın Borges'den etkilendiği de biliniyor zaten.
Kum kitabına gelirsek, 13 kısa öyküden oluşuyor. Fantastik ya da dönemsel diye sınıflandıramayız öyküleri tek başına. Farklı öyküler çoğu. Bazı öykülerdeki karışık isim ve yerler bile batmıyor, yazar bağlamayı başarıyor sizi kendine. Bazen ortaçağ avrupasında buluyorsunuz kendiniz, bazen de yazarın çalıştığı okulda. Bazen de sanki Borges yanıbaşınızda bir masal anlatıyor gibi hissediyorsunuz. Olayı o sonuçta. Tarih, mitoloji, Güney Amerika ve daha bir çok şeyle harmanlanmış güzel hikayeler okumak istiyorsanız tavsiye ederim
Gökçe Hanım'a teşekkür ediyorum. Şimdi başlayabilirim;
Her şey matrak başlamıştı aslında. Bilinç akışı yok, zor cümleler yok, sadece tatil havası ve tatlı bir merakla ilerleyiş var. Oldukça neşeli ilerleyen bir kurgu, kim olduğunu bilmeyen ama anlamaya
