Hepimiz çocukluğumuzu yitirmiştik. Hepimiz büyüktük, büyük ve hüzünlü.
Sayfa 48 - Can YayınlarıKitabı okudu
Onu düşünmekten kendimi alamıyorum . Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum . Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değil bu . Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi . Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan , yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi .
–Sanırım yolda kayboldular
+Kimler?
–Mutlu günler.
"Ayağımıza bir parça çamur bulaşması, günün birinde toprak olacağımızı hatırlatır. "
Sayfa 28 - CAN YAYINLARIKitabı okudu
Tepeye ulaşınca dönüp seslendi:
"Sen bir meleksin, Žeže..."
El salladım ve gülümeye başladım.
"Melekmiş! Bilmediği için böyle diyor tabii..."
Sayfa 92Kitabı okudu
Hepimizin zayıf anları olur ve ağlama yeteneğimizin olması bizim için şanstır..
Yine, yine ve yine haklı çıkan bir alıntı..⸙
~
❝
—Saygı görmek istiyorsan, samimiyet kurma..
❞
~
Sayfa 209 - Kırmızı KediKitabı okudu
İnce düşünen incinir.
Güneşe doğru yürüdüm ama ruhumda bir şey ölmüştü…
Sayfa 67
..birbirlerini tanımaktan korkuyorlar sanki..
Çocuk yüreği unutur ama affetmez.
Sözlerin işe yaramadığı anlar vardır…
Hiçbir mutluluk sonsuza kadar sürmediği gibi, mutsuzluk da geçicidir.
Sessiz kalma en kuvvetli alkışlamadır.
Sayfa 310Kitabı okudu