Yazarla ilk tanışmam ve nerden başlayacağımı bilemiyorum. Kitabı okurken; ‘Bu edebiyat mı şimdi yani?’ sorusu kafamın içinde döndü durdu sürekli. Tamam kitap yazmıyoruz, yazamıyoruz diye de okuduğumuzun da ne olduğunun farkında değiliz anlamına gelmiyor ya. Hepimiz doğuyor büyüyor, seviyor, mutlu olup, ayrılıp acılar çekiyoruz. Bu duyguları anlayabiliyorum. Fakat dile getirme ve yazıya aktarma konusunda herkesin aynı yeteneğe sahip olduğunu düşünmüyorum. Bu kitapta da bunu gördüm. Bilmem hatırlar mısınız, arabesk rap yapan gruplar vardı bir dönem, kitap aynı onun tadında, ergen edebiyatı kokuyor. Biri sevmiş, ayrılmış, acılar çekmiş sonra onu günlüğüne yazacakken ‘dur ben bunu bi kitap yapayım, ne kadar güzel yazıyorum ya’ demiş. Birileri de güzel çirkin demeden gazı vermiş, okuyucu ile buluşmuş. Resmen ekonomik kaygı ile yazılmış, kâğıt ve zaman israfı. Kesinlikle tavsiye etmeyeceğim tür (bişey).
