İnsanlar arasında kendini bilenler, şu üç vasfa sahip olanlardır:
1. Rüzgârı bile incitmeyenler,
2. Kendi ad ve sıfatlarını söylemekten edeb edenler,
3. Hâlık’ın mahlûkuna merhamet ve şefkat ile nazar edenler.
Hâsılı incitmeme ve incinmeme hususunda kalbî seviyemiz: “Seni öldürmeye gelen sende hayat bulsun.” düstûrunu gerçekleştirebilecek bir kıvamda olmalıdır.
Cenâb-ı Hak, bu yüksek hâli, yâni ince, zarif ve rakik bir gönle sahip olabilmeyi cümlemize ihsân buyursun. Âmîn…
Ey Allah’ım Rahmetini umarım. Beni göz açıp kapatıncaya kadar da olsa nefsimle baş başa bırakma. Bütün işlerimi ıslah et. Senden başka hakkı ile ibadet olunan hiçbir ilah yoktur…
Allah’ım eğer ki sevincime ve duamın kabulüne engel olacak bir günah işlemişsem O günahımı bağışla Allah’ım!
Allah’ım eğer ki umduğum şey imkansızsa sen
Ettiğimiz duaları karşılıksız bırakmayarak kalb yangınlarımızı giderdiğin için,
Kalpten kalbe yollar tayin ettiğin,
Bu yollarla hiçbir maddi iletişim aracına ihtiyacımız olmaksızın iletişebilmemizi sağladığın için,
Tevafukların için çok çok çok teşekkür ederim.
Hayırlı sabahlar olsun
Haydi Abbas, vakit tamam;
Akşam diyordun işte oldu akşam.
Kur bakalım çilingir soframızı;
Dinsin artık bu kalb ağrısı.
Şu ağacın gölgesinde olsun;
Tam kenarında havuzun.
Aya haber sal çıksın bu gece;
Görünsün şöyle gönlümce.
Bas kırbacı sihirli seccadeye,
Göster hükmettiğini mesafeye
Ve zamana.
Katıp tozu dumana,
Var git,
Böyle ferman etti Cahit,
Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş’tan;
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.