en önemli şey gözlerdir! tıpkı barometre gibidirler. kimin ruhunda büyük bir kuraklık var, kim durduk yere böğrüne tekmeyi yapıştırabilir, kim kendi gölgesinden bile korkar, hepsini ele verir.
gözlerine bakarken kendimi yeniden doğmuş gibi hissediyordum. "niye öyle bakıyorsun? "dediğinde "bilmiyorum" diyordum. gerçekten bilmiyordum, yanındayken konuşma gereği duymuyordum, sürekli gözlerinin içine bakıyordum. gözler kalbin aynasıdır derler. öyle mi gerçekten? ben ne ara böyle oldum bilmiyorum, nası düştüm bu duruma, o gözlere nasıl yenildim, ne ara böyle kalbim yerinden çıkacak gibi oldu, nasıl başa çıkacağım? ne yapacağım?
-z
"...Aşık olmak kalbin ağrısını açığa çıkarırdı. Kalp hastalığı gibi bir hastalık yoktur. Aşığın hastalığı diğer bütün illetlerden ayrılır; Aşık Allah'ın hikmetlerinin aynasıdır..."