Kalbin Zekası
Asıl zeka, kalbin zekasıdır. Tek zeka budur. Baş sadece biriktirir. Her zaman eskidir. Asla yeni olmaz. Asla özgün olmaz. Bazı şeyler için iyidir. Onu doldurmak güzel bir şeydir. İnsan, hayatında buna ihtiyaç duyar. Birçok şeyin hatırlanması gerekir. Zihin, yani baş, bir biyolojik bilgisayardır. İçine her türlü bilgiyi doldurabilir ve ihtiyacın olduğu zaman çıkartabilirsin. Matematik için iyidir. Hesap yapmak için iyidir. Günlük hayat için, piyasa için iyidir. Ama bütün hayatın bundan ibaret olduğunu düşünüyorsan, aptal kalırsın. O zaman asla duygunun güzelliğini hissetmezsin. Kalbin kutsallığını bilemezsin. O zaman sadece kalpte oluşan zerafeti, sadece kalbe açılan Tanrısallığı bilemezsin, şiiri bilemezsin, sevgiyi bilemezsin.
Sayfa 140 - GanjKitabı okudu
Ah, onlar hepsi hareketimi bağışlamışlardı, bağışlayanlar da yüzlerine karşı çirkin ruhlu dediğim insanlardı! İnsanların bu hâlini severim, buna da kalbin zekâsı diyorum.
Sayfa 459Kitabı okudu
Kalbin zekası büyük yalnızlıkta gizlidir ve ilahi şeytan fareli köyün kavalcısı bilinci her ruhun derinlerine tek bir söz etmeden ve bir göz teması kurmadan ulaşır.
Sayfa 59Kitabı okudu
Kalbin, mantığın her zaman tanımadığı kuralları vardır. Duygular bazen olduklarını düşündüğümüz kadar mantıksız değildir. “Çıkışlarımızın” şifrelerini çözmek bizi yakın ilişkilerimizi bozmaktan kurtarır.
Sayfa 101
..
İnsanlar karbon kağıdından kopyalara dönüştürülmek zorundadır; onların orijinallikleri yok edilmek
zorundadır, aksi taktirde dünyada var olan tüm saçmalıklar mümkün olmazdı. Bir lidere ihtiyaç duyarsın çünkü en baştan aptallaştırılmış durumdasın; yoksa hiçbir lidere ihtiyaç olmazdı. Niçin birisini izleyesin?
Kendi zekânı izleyeceksin. Şayet
Kalbin, mantığın her zaman tanımadığı kuralları vardır. Duygular bazen olduklarını düşündüğümüz kadar mantıksız değildir. “Çıkışlarımızın” şifrelerini çözmek bizi yakın ilişkilerimizi bozmaktan kurtarır.
"Hayat sadece kalbin içinden yeşerir."
Ne kadar cesur olursak olalım, yokluk bizi ürkütüyor.
İz bırakmadan silinmek, bir kurbağa gibi gebermek, bütün rüyalarımızla, bütün acılarımızla yok olmak…
İnsan zekâsı bu kadar trajik bir sonu zor kabul ediyor.
Vücudumuzu aşmak, ‘ben’in dar ve sevimsiz geometrisinin ötesine geçmek, sonsuza yönelmek, bir insana sarılmak, hatıralarda yaşamak: işte aşkın, dinin ve kahramanlığın kaynakları.
