Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi:
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.
KALDIRIM TAŞLARI
Tanrı gazaba geldi
Taş yağdı gökten
Kullar bozulrnadılar
Didindiler, çalıştılar
Yorulmadılar
Yollar yaptılar o taşlardan
Evler, kaldırımlar yaptılar
Ve aradan yüzyıllar geçti
"Asfalt icat oldu, yollar bozuldu"
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
İçimde damla damla
Bu gece başıma yağan karları sen temizleyeceksin ellerinle hikayen bana masal anlatmak olmayacak şiirlere boğacaksın beni.Evinin tüm ışıkları bana yanacak.Soyacaksın kalbimi ellerinle.Durup bakacağım gözlerine.Avuç içlerin terleyecek.Avuç içlerinden öpeceğim.İnce buzlar üstünden yürüyeceğiz kaldırımlarda.Kaldırımlar eriyecek,çiçekler açacak saçlarında.Kar sadece bize yağacak.Üfleyerek ısıtacağım ellerini.Sonra benim bilmediğim senin sevdiğin şarkıyı söyleyeceksin bana.Bir kez daha aşık olacağım sana.Gökyüzü çiçekler açacak.Deniz kokacak evin.
isooo.blogspot.com/2015/02/evin.ht...