Ümmühan Yıldız
@kale_i_bala
Sedir ağaçları b’aşka âşık
Deniz fenerinin gözleri neden ağlar
Rüzgâra yükleyin ilkbahar lemasînı
Beyaz sardunyaların
Sinesine yazılır şiirlerim...
edebiyatdefteri.com/uye/ummuhanyildiz
Kubbe-i Hadrâ yükselen yıldız. Mavi-kızıl gökyüzünde uçmak.
İstanbul
İlkbahar
67 okur puanı
Kasım 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Ey benim güzeller güzeli yüreğim çağa inat sevgiyi yaşat bana.
Tut ki, Ali'den mîrâs kaldı sana Zülfikâr
Sende Ali'nin yüreği yoksa
Zülfikâr neye yarar.!.
Mevlâna
"Gitmeyi hâlâ bilmiyorum ama,
bir adım geri çekilmeyi öğrendim artık."
Sabrı katık eyledim...
Sensizliğe dokundu ruhum
İsmini bilmediğim şehirlerde
Demini sürerken kokunun
Dilime kuşanmış dualarla hâleli ay’a bakarak
İçindeki sen çağrısıyla
Köşe taşlarına buğulu katıksız beyitler yazdım
Okur Takip Önerileri
Ben İlkbaharım ağaçların tepesine konan çiçeklerden çelenkler örüyorum göğsüme. Göğsüm sonsuza kadar çiçekli kalsın istiyorum.
Ümmühan Yıldız
Şu kısacık hayatta başını asla eğme...
Sergüzeşt, Kafkasya'dan kaçırılan Dilber adlı esir kızın öyküsüdür. Bu güzel Çerkez kızı, ağır işlere koşulmuş, çok büyük acılar çekmiş, kırbaçlanmış, işkence görmüş, birkaç kez satılmış, kaderi onu Mısır'a sürüklemiş, sonunda kendini Nil Nehri'nin sularına bırakarak, intihar etmiştir.
Yazarın romanın yeniden yayımlanışı dolayısıyla 1924 yılında yazdığı Önsöz'de belirttiği gibi, Sergüzeşt, esaret aleyhinde bir kitaptır. Romanın son satırları ise şöyledir:
Acaba Nil'in bu müthiş, bu öldürücü girdap ve selleri, bu zavallı Dilber'i, bu talihsiz esiri nereye götürüyor?
Hürriyetine!
Say YayınlarıKitabı okudu
Kalbine yakın olan göğsün sadece aşkını besler.... Sonrası mı? Muamma
Seni gördüm düşümde bu sabah gene. Yan yana oturuyoruz... Sen itiyorsun beni, ama kızmadan; gülerek. Üzülüyorum, ittiğin için değil, seni itmeye zorla-, yan davranışıma üzülüyorum. Sızlanmayan, yakınmayan herhangi bir kadına davranır gibi davranıyorum sana; sessizliğinin ardındaki sesi -hem de bana seslenen sesi- duymadığıma üzülüyorum. Duyamadım mı dersin? Duymuş da olsam, karşılık veremedim ya!
İlk düşümden daha bitik, daha kötü ayrıldım yanından. Bir yerde okumuş olacağım, bir benzetiş geldi şimdi usuma:
"Ateşten örülmüş uzun yalımlardır sevgilim, dolaşır yeryüzünü, sarar beni. Ama sardıklarını değil, görmesini bilenleri sürükler ardından..."
Kuşatma
Sırra akıl ermeyen
Öyle bir aşka gark olmuşum ki!
Kendi kendine buldu
Yürek uçsuz şaşaayı
Ey, zahirin gizli yüzü!
Arşa sığmam
Zuhur olurum ezelden ebede
Ayakların dansından uzak kalmasın...
Yolu yürümektir muhteşem olan, çünkü her adımda gerçeğini, gerçekten yaşamanın benzersizliğini, kıymetini biraz daha idrak edersin. İnanmış olduğun her bir hikâyeyi daha bıraktıkça, daha da hafifleyerek yürüyebilmenin keyfini fark edersin. Adımların dans adımlarına dönüşür giderek. Varoluşun eşsiz senfonisinde hem çalan hem dinleyen hem dans eden olabilmenin keşfidir bu. "Her Şey Ben'' dansında, aslında hep kendi merkezinde döndüğünü ve hep kendi merkezine ilerlediğini fark ediştir. Bir kez buldun mu yolu, bir kez gerçekten yürümeye başladın mı, bir kez katıldın mı bu varoluş dansına, vazgeçemezsin.
Aşk bulmuştur seni, sen aşkı... Her nefeste yeniden, yeniden aşkı solumak ve daha çok aşk olmak için, her an yeniden gerçeği seçersin...
Gözlerinin içini öpsem, ellerinin şiirselliğini dinlerim.
Ümmühan Yıldız
Hayatta üç yanlışım oldu Olric.
Ne gibi efendim?
-Tanıdım, inandım, güvendim!
Ama bir doğrum oldu.
O nedir efendim?
-Sevdim Olric!
Fakat sen de bilirsin ki,
üç yanlış bir doğruyu götürür...
Oğuz Atay.