Sevgilim,
yetimim benim,
aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken
kapılar kapalı, dünya buzlu cam
uyuşmuş gözlerimin önünde
hayat akıp gidiyor hiç kımıldamadan
Hiçbir şey şaşırtmıyor artık bizi, aşkın gülüşünden başka. Soluk bir ışıkta gezdik kenti. Işıksız vitrinlerde yalnızlıklarını yaşar gibiydi mankenler.İnandırıcı bir kanıt aradım kapalı kapılar önünde. Bekçiler tenha sokakları bekliyordu. Sözcüklerin yetmediği bir an, bir gencin "yarına adadım adımı, benim kuşağımın yazgısı bu" dediğini duydum...
"Kaptansız bir gemideyiz. Hiç kimse nereye gideceğimizi bilmiyor. Amaçsızca gök boşluğunda kanat çırpan kuşlar gibi oradan oraya gidiyoruz. Ama çaldığımız tüm kapılar kapalı. Vardığımız her yer, boyumuzu aşan bir duvar. Deliksiz taş bir duvar.
Ardında neler olup bitiyor, bilen yok."
İsa önce kendi öğrencilerine şunları söylemeye başladı: «Ferisilerin mayasından -yani, ikiyüzlülükten- kaçının.
Örtülü olup da açığa çıkarılmayacak, gizli olup da bilinmeyecek hiçbir şey yoktur.
Bunun için karanlıkta söylediğiniz her söz gün ışığında duyulacak, kapalı kapılar ardında kulağa fısıldadıklarınız damlardan duyurulacaktır.
«Siz dostlarıma söylüyorum, bedeni öldüren, ama ondan sonra başka bir şey yapamayanlardan korkmayın.
Kimden korkmanız gerektiğini size açıklayayım: Kişiyi öldürdükten sonra cehenneme atma yetkisine sahip olan Tanrıdan korkun. Evet, size söylüyorum, Ondan korkun.
Karşımda uzun ve kanatsız bir kapı çıplak ve hayasız duruyor. Onun içinde daha dar, daha küçük bir diğer kapı görünüyor. Bu küçük kapının üstünde buzlu cam var. Camı simsiyah ve kanadı kapalı olduğu halde o da hayasız ve çıplak. Belli ki kapılar için çıplak ve hayasız olmak kapalı ve açık duruşlarında değil. Gördükleri riyakar işte. Neleri beklerler ve kimlere acımazlar ki...
Sayfa 143Kitabı okudu
Hayatlarımız boyunca hep bir şeylere sahip olmak için çabalayıp duruyoruz. Daha güzel bir iş,daha güzel bir ev,son model telefonlar, bilgisayarlar, lüks otomobiller. Hep bunlar için kendimizi yıpratmıyor muyuz ? Aslında ortada yanlış olan çok şey var. Sahip olmaya çalıştıklarımız bizlere çoktan sahip olmuşlar haberimiz yok. Elektronik eşyalar bizim sahiplerimiz, hiçbir nesne bize ait değil. Hatta vücutlarımız bile bize ait değil. Bize ait olan tek şey fikirlerimiz. Aklımızın içinde dolanan, kapalı kapılar ardına sakladığımız fikirler bize ait. Sadece fikirlerimizin sahibiyiz biz...
Sayfa 82Kitabı okudu
