İnsan mutlu olmak için değil, mutlu etmek için yaşıyorsa mutlu olabiliyormuş...
/ Kardeş Payı dizisinden /
İnsanı kendi içinde kapalı tutan, çevresine aşılmaz duvarlar ören, hatta sanki toprağa gömen şey nedir, her zaman bilemeyebilir, ama gene de birtakım parmaklıkların, kapalı kapıların, duvarların varlığını hissederiz. Bütün bunlar hayali mi, kafamda uydurduğum fanteziler mi? Sanmıyorum. Sonra soruyorsun kendi kendine: ''Tanrım! Daha çok sürecek mi bu? Hep mi böyle sürüp gidecek? Sonsuza dek mi?'' Kişiyi bu esaretten çekip kurtaran nedir bilir misin? Çok derin ve ciddi sevgi. Dost olmak, kardeş olmak, sevmek... En üstün erk ile, sanki sihirli bir güçle hapishanenin kapısını açan bu işte. Bu olmadı mı insan ömür boyu hapiste yaşıyor. Duygu birliğinin yeniden doğduğu yerde yaşam yeniden başlar.
Abla demek;
Küçük yaşta anne olmak demektir.
Evin göz bebeği senken,küçük durmadan ağlayan bir bebeğe ”kardeşim” diyebilmektir.
Kendi boyundan büyük bezleri onun için taşımak zorunda kalmak demektir.
Dünyanın en güzel makarnasını yapmak demektir.
Mecbur olduğun en güzel arkadaş demektir.
Ve bu dünyanın en güzel mecburiyeti demektir.
Aynı şeylere
Aslında kimse kimseye borçlu degil hayatını. Rastlantilar ,anlık kararlar, otesini düşünmeden atılan adımlar, o an orada olmak ve daha pek çok şey. .bir bicagin sırtında ikiz kardeş gibi yaşayan cesaret ve korku! Korku ve cesaret! Hangisi borçlu, hangisi alacaklı?
Sayfa 73 - Doğan KitapKitabı okudu
