''Onu ve kardeşlerini sadece dürüstlük değil, en mutlak doğruluk içinde yetiştirdiği için babasını affetmiyordu. Babasını sadece yolsuzluğa bulaşmadan tertemiz kaldığı için değil, ayrıca dürüstlüğün para getirmediğini öğretmediği için de kınıyordu. Prensler ve onların memurları çalıyordu; bakanlar ve vergi tahsildarları çalıyordu; katipler ve danışmanlar çalıyordu; sersem babası hariç herkes çalıyordu.''
Yaptığımız değerlendirmelere göre birbirinden çok uzak coğrafyalarda ve birbirini görmemiş kâtipler tarafından istinsah edilmiş bu nüshalar bize göstermektedir ki yaprakları, ciltleri, boyutları, fiziki varlıkları, sayfalarındaki satır sayıları ayrı da olsa muhtevaları aynıdır. Yani nereye gitsek aynı mushafla karşılaşılmaktadır. Tabiatıyla bu sonuç, hepimize heyecan veren bir gerçeği, on dört asırdır satırlarda ve sadırlarda korunan tek mushaf gerçeğini somut olarak ortaya koymaktadır.
Sayfa 80Kitabı okuyor
Arkadaşları ona teşekkür edip yanından ayrıldılar. Bazıları sessiz kaldılar; hayal güçleri pek gelişmemişti ve anlayamıyorlardı. Bazıları alaycı tepkiler verdiler çünkü zengin birinin parasını onun kadar imkânı olmayan arkadaşlarıyla paylaş- ması gerektiğini düşünüyorlardı. Bazılarınınsa gözünde yeni bir ışık vardı. Fark etmişlerdi ki Algamish'in kâtipler odasına geri gelmesinin nedeni bir adamın karanlıktan aydınlığa çıkışını izlemekti. Bu adam ışığı bulduğunda da yeri onun için hazırdı. Kendisi olup biteni anlayana, fırsata hazır olana kadar kimse o yeri onun için dolduramazdı.
Sayfa 25Kitabı okudu
On iki ay sonra Algamish yine kâtipler odasında beni ziyaret etti ve sordu:
En son gördüğümden beri ne gibi gelişmeler oldu?"
'Kendime düzenli bir şekilde ödeme yaptım, diye cevap verdim. Bu sefer birikimlerimi kalkan yapan usta Aggar'a bronz alması için teslim ettim ve dört ayda bir bana faiz ödüyor.'
'Bu iyi. Peki aldığın faizle ne yapıyorsun?'
'Bal ve güzel şarap ve baharatlı keklerle ziyafetler çekiyorum. Kendime kırmızı bir tunik de aldım. Bir gün umarım genç bir eşek alacağım binmek için.'
Algamish bu söylediklerime güldü.
'Birikimlerinin çocuklarını yemişsin. O zaman onların senin için çalışmasını nasıl beklersin? O zaman onların çocukları olur mu? İlk önce kendine bir altın köle ordusu al, ondan sonra pişman olmadan istediğin kadar zengin ziyafetler çekebilirsin.' Böyle diyerek uzaklaştı. Bu sefer onu iki sene görmedim. Geri geldiğinde yüzünde derin kırışıklıklar vardı ve gözleri çökmüştü, artık çok yaşlı bir adamdı. Ve bana dedi ki: 'Arkad, istediğin zenginliği elde ettin mi?'
Ve ben cevap verdim:
'Daha bütün istediklerimi elde etmedim ama bir zenginliğim var ve bu zenginliğimle daha da fazla para kazanıyorum ve o kazandığım para da daha fazla para kazanıyor.'
Sayfa 21Kitabı okudu
Aristokratlar sözcüğü (hangi katmanlardan oluşursa oluşsun, yüksek çevreler, seçkinler anlamında), galiba bu kavramın hiç olmaması gereken Rusya'da bir süredir epey popülerlik kazanmış gibi. Kibrin sızabildiği -ki o kahrolası tutkunun sızmadığı yer mi var?- ülkenin her yerine, her toplumsal kesime yayılmış gibi bu kavram: Tüccarlar, memurlar,
Sayfa 31Kitabı okudu
