Yutkunamayacağınız bir eser...
Evet sahiden de boğazınız düğümlenecek okurken. Bittiğinde ya göz yaşınız süzülür ya da deli bir rüzgar essin istersiniz bağrınız yanmasın diye... Savaşın insanlara getirdiği yıkımın kapıyı tıklatmadan, kapıyı kırarak nasıl hayatlara girdiğini tekrar gösterdi Aytmatov. Mutlu hayatlar, hafifçe hissedilen iç sıkıntısı, korku, savaş, kayıplar, kayıplardan sonra insanlar, birbirlerine destek olan halk ve toprak! Tolgonay çevresindekilere anne ve babadan çok toprak olmayı öğrendi. toprağın öğrettiklerinin dışına hiç çıkmamalıydık, biz insanoğlu, insan kalmalıydık.
Elveda dağlarım, elveda Ala-tav!
1943-44lü yıllarda, Kırgızistan'ın bir köyünde geçiyor hikaye. Ana kahramanımız Tolgonay Ana, gözünden sakındığı oğullarını babalarıyla birlikte savaşa gönderiyor. Arkasından tarlaların idaresine bakmak zorunda kalıyor ve mücadelelerini anlatıyor. Anlattığı kişi de vaktiyle verimli buğdaylar vermiş, şimdiyse sürülmeyi bekleyen, Tolgonay Ananın dert ortağı Toprak Ana. Ah Aliman, ah Tolgonay...Nasıl unuturum sizi? Kadın olmak nasıl da zor bu dünyada? Hele de üç oğlunu ve kocanı savaşta kaybettiysen...Okuduğum en güzel, en etkileyici kitaplar arasında artık Toprak Ana. Tolgonay Ana sineye birçok şeyi çekmiş güçlü bir kadın figüründe, geliniyle birlikte dul kaldı ama yüzü hiç düşmedi, tarla sürdü, at bindi, hırsız kovaladı... Fazla söze hacet yok. Mutlaka okunmalı. Kırgız deyişiyle; Tinin şad olsun Çıngız Aytmatoo!
Kitap Şuuru insanlık şuurudur! #kitapsuuru
