Bir kayınvalide eğer gelinini sever, evladı gibi benimserse o yuva kanatlanıp uçar.
Sayfa 46
Öğğ.
Keşke beşik örtülerini mavi yapmasaymışız, çocuk kız oldu baksanıza diyor, kayınvalde, bebeği seviyor ama çok üzgün, Zeliha'ya bakıyor kızgın kızgın, benim aslan oğluma kız çocuk doğurmaya utanmadın mı der gibi.
Sayfa 30Kitabı okudu
“…çocuğunun sahibi olduğunu düşünen anneler iddialı, dominant, herkese zor kayınvalidelere dönüşüyorlar sonra. “Sahibi benim, okuttum adam ettim, seçtiği eşe de ben karar veririm, kurduğu yuvada her detayda söz hakkım olabilir” anlayışı, toplumumuzda kayınvalide-gelin tartışmalarının ana kaynağı oluyor. Bireylerin sahipleri yoktur. Anne ve baba onları koşulsuz sevmek için vardır.”
karısı oğlu kayınvalidesi ve
kayınvalidesinin gayet kayın kardeşiyle
geçirilen memurin bir tatilin hüznü
Eskiler bilirmiş tüm bunları. Ninelerimiz ve onların nineleri bilirmiş bu yalnızlığı. Loğusayı koruma altına almaktaki ısrarları bu yüzden. Ne odada tek başına bırakırlarmış yeni doğum yapan kadını, ne de duasız, desteksiz. Sadece yeni doğan bebeğe değil, anneye de bakarlarmış eskiden. Loğusanın en büyük düşmanının gene kendisi, yani kendi zihni olduğunu bildiklerinden, habire bir şeylerle oyalarlarmış kadıncağızı. Zihni konuşmaya fırsat bulmasın, bulmasın da bulanmasın diye.
Eski zamanların pirinç başlıklı karyolalarına yatırırlarmış loğusayı. Başına da nazar boncuklu, çörekotu torbaları asılı, çıngıraklı bir ip bağlanırmış boydan boya. Yanında annesi, ablası, teyzesi, dadısı, kayınvalidesi... en az yaşça büyük iki kadın olurmuş muhakkak.
Sayfa 13Kitabı okudu
