“Biraz sonra asmaya götürecekler beni,
Biraz sonra dalımdan koparıp öldürecekler beni,
Hoşçakalın sevdiklerim;
Dört mevsim, yedi kıta, mavi gök...
Bütün doğa hoşçakalın...
Hoşçakalın sevdalılar,
Çocuklar, üniversiteliler, genç kızlar,
Sonsuz uzay, gezegenler ve yıldızlar,
Hoşçakalın...
Hoşçakalın senfoniler, oyun havaları,
Sevda türküleri ve şiirler.
Bildirilerimizin ve seslerimizin yankılandığı şehirler.
Dağlarında yürüdüğümüz toprak,
Yalınayak eylem adımlarıyla geçtiğimiz nehirler hoşçakalın...
Hoşçakalın ağız tatlarım;
Sıcak çorbam, çayım, sigaram...
Havalandırma sıram, banyo sıram, kelepçe sıram...
Parkamı, kazağımı, eldivenlerimi, ayakkabılarımı,
Ve kalemimi, ve saatimi,
Ve kavgamı bıraktığım sevgili dostlar
Hoşçakalın, hoşçakalın...”
Öpücüğünün bu saldırganlığında kendimi kaybediyordum. Parmakları kollarımı bir kelepçe gibi sarmıştı
ve bu umurumda değildi. Beni yaralamasını istiyordum.
Onunla paylaştıklarımızın bir kanıtı olarak üzerimde izini
bırakmasını istiyordum. Kendimi her şeyimle ona veriyor,
dudaklarımı ona teslim ediyordum.
Sayfa 12
Dialog
Dialog
Nasıl net gözlem yapa biliriz?
Olanları bir birinden nasıl ayıra biliriz?
Doğru,yanlış nasıl kolay anlarız?
Nasıl nura ulaşıb yalnışdan arınırız?
Derler insan çözülmez kutu bağlı.
Açılmaz bu kutunun hiç bir zaman sırları.
SEVDAN BENİ
Terk etmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hâyın, karanlıktı gece
, Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçe de,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terk etmedi sevdan beni...
Suç ortağım olduğunu sanıyordum , polis değil .
Bileklerine kelepçe takma fikri kafamı karıştırmış olmalı.
Sayfa 115
Bir şeye sahip olmak istiyorsan ona kelepçe yerine kanat takıcaksın, uçabildiği halde hala yanına konuyorsa o senindir.
“Birine sahip olmak istiyorsan ona kelepçe yerine kanat takacaksın. Uçabildiği halde hâlâ yanına konuyorsa o senindir."
Bu dünya dolandırıcılarla dolu zaten.
İlla de paranızı almaları gerekmiyor.
Yüreğimizi,ruhumuzu,duygularımızı,hayallerimizi çalışıyorlar. Kimse farkında değil.
"Ne yapacaksınız, bana kelepçe mi takacaksınız?"
"Belki bir gün,"
Sayfa 88 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Hayat işte böyle pişiriyor insanı. Şartlar ne olursa olsun ayakta kalmayı,dik durmayı öğretiyor.