Kendimle savaşmaktan yoruldum. “Yapmam” dediğim ne varsa yaptım, büyük lokma yemedim ama büyük sözlerimin hepsini yuttum. Gitmelerden çok, kelimeler yaktı canımı. Geçmişi düzeltmeye çalıştım, sanki zamanı geri döndürebilirmişim gibi. Kimseden bir şey beklememeyi öğrendiğim gün, işte o zaman özgür olacağım. Akışına bırakmayı bir türlü öğrenemedim. Bana karşı yapılan her hatadan bile kendimi sorumlu tuttum, ama doğrularımı hiç üstüme alınmadım.
Tek bir kelimeden binlerce anlam çıkardığım günler de oldu, yazılan uzun cümleleri görmezden geldiğim günlerde. İnsanlara inanmaya çalışmaktan yoruldum. Hayatıma giren her yeni insan, yeni bir yük benim için. İnsanların gündelik hırsları komik geliyor bana, hayatı ciddiye almıyorum. Yaşamlarına bir kez bile dışarıda bakamamış insanların, gerçekten dürüst olabileceğine inanmıyorum. Böyle insanları sevmiyorum, onlar da beni. Her şey karşılıklı.
Tezer Özlü / Eski Bahçe - Eski Sevgi
Ben en çok kendimle savaşmaktan yoruldum. Sürekli affedecek bahaneler aramaktan, bir şeyleri düzeltmeye çalışmaktan, nefret etmemek için direnmekten yoruldum...
En kötü tarafı da ne biliyor musun? Onca emeğimin, çabamın hiçbir faydasını göremedim. Sonra anladım ki sevgi her şeyi iyileştirmiyormuş.
Eğer yara bir tek senin kalbindeyse, çok sevmek o yarayı daha da kanatıyormuş...``🥀🖤
.
Ben farkında olmadan kendimle savaşmaktan yoruldum.
Evet biraz zaman geçti gibi şimdi ise çoğu duyguyu yitirdim içimde mesela sevmek gibi. Sadece dalıp gidiyorum ara ara iyiyim yada öyle olmam gerekli diye düşünüyorum. Bazı şeylerin acısı düşündüğümden daha çok yer kaplamış bazı şeyler farketmeden beni de değiştirmiş. Ya da ben büyüdüm artık..
Kendimle savaşmaktan yoruldum; kendimle güreşmeye enerjimi harcayamayacak kadar düşmanım, önümde yeterince engel var. En yakınımdakileri kendimden uzaklaştıramayacak kadar az arkadaşım var.
Sayfa 331Kitabı okudu
Artık savaşmaktan yoruldum. Aslında kendimden yoruldum. Kendimle savaşıp kendimi yıpratmaktan... Artık bir son lazımdı bana... Düşünce yığınların arasından beni çekip alabilecek bir son.
Sayfa 281Kitabı okudu
“Ama koşmaktan çok yorulmuştum. Aynı anda hem dünyayla hem de kendimle savaşmaktan, sadece başımı suyun üstünde tutmak için mücadele ederken her şey yolundaymış gibi davranmaktan çok yoruldum.”
"Tüm bunlarla savaşmaktan da yoruldum. En çok da kendimle savaşmaktan yoruldum."
Sayfa 370Kitabı okudu
Kendimle savaşmaktan yoruldum
"Yapmam” dediğim ne varsa yaptım, büyük sözlerimin hepsini yuttum. Gitmelerden çok, kelimeler yaktı canımı. Geçmişi düzeltmeye çalıştım, sanki zamanı geri döndürebilirmişim gibi. Kimseden bir şey beklememeyi öğrendiğim gün, işte o zaman özgür olacağım. Akışına bırakmayı bir türlü öğrenemedim. Bana karşı yapılan her hatadan bile kendimi sorumlu tuttum, ama doğrularımı hiç üstüme alınmadım.
Tek bir kelimeden binlerce anlam çıkardığım günler de oldu, yazılan uzun cümleleri görmezden geldiğim günlerde. İnsanlara inanmaya çalışmaktan yoruldum. İnsanların gündelik hırsları komik geliyor bana, hayatı ciddiye almıyorum. Yaşamlarına bir kez bile dışarıdan bakamamış insanların, gerçekten dürüst olabileceğine inanmıyorum..
Yoruldum duygularımla savaşmaktan, kazandığımı sanıp, yenildiğimi anlamaktan yoruldum..
kendimle savaşmaktan tekrar tekrar başa sarmaktan yoruldum sadece yoruldum.. Yoruldum hayal kurmaktan, vazgeçtiğimi sanıp tekrar sımsıkı tutunmaktan
En çok da sözlerinden, gözlerinden,senden.. yoruldum.. beklemekten.. umut etmekten, sabretmekten yoruldum..
Kırılmaktan, parçalanmaktan, sonra toparlanamamaktan yoruldum..
V#V
Bir Dost
Kendimle savaşmaktan yoruldum. Yapmam
dedigim ne varsa yaptım büyük sozlerimin hepsini
yuttum
Geçmişi düzeltmeye çaliştim, sanki zaman geri
döndürebilirmişim gibi
Kimseden bir şey beklememeyi ogrendiğim
gün iste o zaman özgür olacagim Akışına
birakmayi bir türlÜ öğrenemedim.
Yapamam, yaşayamam bu benle...
Bunaltıcı bir yalnızlığın içinde debelenip duruyorum. Duygularım ve düşüncelerim ipi kopmuş bir uçurtma gibi savruluyor oradan oraya... Hiçbir şeye hakim olamıyorum. İçimdeki boşluk gitgide daha fazla büyüyor. Hayat o kadar anlamsız gözümde... O kadar ki; kendimle savaşmaktan, kendimi suçlamaktan çok yoruldum. Ani duygu geçişlerim oluyor, beş dakika önce kayıtsızca kahkaha atıp beş dakika sonrasında tamamen hayattan kopabiliyorum. İyi değilim belki ama kötü müyüm onu da bilmiyorum. Donuk donuk bakıyorum hayata... Ne bir ses var etrafımda ne bir nefes, kimsenin hiçbir şeyi değilim, kimsenin umursadığı da... Değersizlik duygusunu hiç bu kadar iliklerimde hissetmedim. Çok sıkıldım artık...
Kendimle savaşmaktan yoruldum. “Yapmam” dediğim ne varsa yaptım, büyük lokma yemedim ama büyük sözlerimin hepsini yuttum. Gitmelerden çok, kelimeler yaktı canımı. Geçmişi düzeltmeye çalıştım, sanki zamanı geri döndürebilirmişim gibi. Kimseden bir şey beklememeyi öğrendiğim gün, işte o zaman özgür olacağım. Akışına bırakmayı bir türlü öğrenemedim. Bana karşı yapılan her hatadan bile kendimi sorumlu tuttum, ama doğrularımı hiç üstüme alınmadım.
Tek bir kelimeden binlerce anlam çıkardığım günler de oldu, yazılan uzun cümleleri görmezden geldiğim günlerde. İnsanlara inanmaya çalışmaktan yoruldum. Hayatıma giren her yeni insan, yeni bir yük benim için. İnsanların gündelik hırsları komik geliyor bana, hayatı ciddiye almıyorum. Yaşamlarına bir kez bile dışarıda bakamamış insanların, gerçekten dürüst olabileceğine inanmıyorum. Böyle insanları sevmiyorum, onlar da beni. Her şey karşılıklı.
Tezer Özlü / Eski Bahçe - Eski Sevgi
Kendimle savaşmaktan yoruldum. "Yapmam" dediğim ne varsa yaptım, büyük lokma yemedim ama büyük sözlerimin hepsini yuttum. Gitmelerden çok, kelimeler yaktı canımı. Geçmişi düzeltmeye çalıştım, sanki zamanı geri döndürebilirmişim gibi. Kimseden bir şey beklememeyi öğrendiğim gün, işte o zaman özgür olacağım. Akışına bırakmayı bir türlü öğrenemedim. Bana karşı yapılan her hatadan bile kendimi sorumlu tuttum, ama doğrularımı hiç üstüme alınmadım.
