Kertenkele alt tarafı kertenkeledir,yılanbalığın yılanbalığıdır,diken diken de dikendir.
*Büluğ çağı derler adına*
“Şimdi geriye dönüp baktığımda, tek hatırlayabildiğim dünyanın bir milyon gözle bana baktığı bir dönem yaşadığım. Her gittiğim yerde sessizce açılan gözler. Çoğunlukla yeşil yaprakların arasına saklanmış bir kertenkele gibi saklanmıştı bu gözler de. Ama açıldıklarında -otobüste, eczanede- bana yönelmiş arzuyu, umutsuzluğu hissedebiliyordum.”
Eski dünya. Ekinler biçilir, di kenler kurur. Rüzgar döngele toplarını önüne katıp savurur. Toprak sarı, gökler gri... Güz... Eli sopalı güz. Bir yaban annudunun ağzı buruşturan suları. Bütün bunları bildik bir zamana yayarız. Pekmez kaynatırız. Su değinneni döner.
Ara sıra arkasında tülden izler bırakarak gökyüzün den bir uçak geçse de, bu bize çok uzaktır. Dünyada olup biten işler bize çok uzaktır. Biz orada, alıştığı mız dünyada yaşar dururuz. Her şey tanıdıktır. Dost, düşman; tilki, kertenkele...
"Keşke çölde yumurtlanmış bir kertenkele olsaydım."
Bir " ben" vardı bende, kısacası....
Allahım, ben yok olamam! Her şey olurum yok olamam. Parça parça doğranabilirim.
Nokta nokta lekelere dönebilirim. Tütün gibi kurutulabilir, ince ince kıyılır, bir çubuğa doldurulur, içilir, havaya savrulabilirim. Fakat yok olamam. Madem ki bu kadar korkuyorum, yok olamam.
Eczahane camekanlarında, ispirto dolu bir kavanoz içinde, düşürülmüş bir
Çapkın bir fil olarak gelmeliymişim dünyaya ya da güneşin altında kavrulan bir kertenkele Örneğin
