Fransız Yargıç Pierre de Lancre'nin sabbath ayini tanımı:
"Edepsizce dans etmek, iğrenç bir şekilde ziyafet vermek, şeytanca çiftleşmek, tiksindirici bir şekilde ilişki kurmak,saldırgan bir biçimde küfretmek, her korkunç, pis ve doğal olmayan arzunun vahşice peşine düşmek, değerli olan kurbağa, engerek yılanı, kertenkele ve zehirlilerin bütün çeşitlerini tutmak, iğrenç kokulu keçileri sevmek, onu sevgiyle okşamak, ona karşı baskı yapmak ve korkunç bir şekilde ve de utanmadan onunla çiftleşmek."
Sayfa 96Kitabı okuyor
Var gibi görünür dünya
Yar gibi bürünür dünya
Kalpte sinsi kertenkele
Ebedi sürünür dünya
Nietzsche'nin "insanlarda kolay değildir"inin karşılığı, insanın, kuyruğu olacak kadar benimsediğini feda etmeye hazır bir varlık olamadığı/olamayacağı üzerinedir. İrade göstermek yaşama cesaretini anlatan bir hâl ve insan, kendisiyle ilgili kararlarında hiç cesur değildir. Bazen hayattaki kuyruk temsilini -acı duymak pahasına- cesaretle koparıp atmak gerekir ki yeniden doğuş gerçekleşsin. Yaşamak tam da koptuğu yerden başlayacaktır belki de. Kertenkele bunu bilir.
Sayfa 8Kitabı okudu
Avcıyı şaşırtmak, tehlikeyi bertaraf etmek, kendini savunmak gibi amaçlarla hareket ederek bedeninin parçasını feda eden kertenkele, bedelini ödediği bir mağlubiyeti sırtında taşır.
Sayfa 8Kitabı okudu
Elbette o meşhur hadisin de kertenkele öldürmekten kastının, yüzlerce türe sahip sürüngen ailesinin içinde insana zarar veren, iri, benekli, keler adı verilen, çölde yaşayan zehirli bir türle ilgili olduğu ortadadır. Zararsız hayvanlara eziyet etmenin yasaklandığını ve elimizde terlikle tek vuruşta kertenkele avına çıkmanın anlam, bağlam ve merhametle bağdaşmayacağını hatırlayabiliriz.
Sayfa 8 - “Kertenkele kasidesi”, Güven Adıgüzel
Kertenkelenin hayatta kalabilmesi için kuyruğunu hızla koparması gerekir, bu radikal değişiklikle hayatta kalabilen kertenkeleye baktığımızda, bazen en önemli uzvunu koparıp atma cesaretini göstermeden hayatta kalmanın imkânsızlığı hakkında derin bir hikaye görürüz. Nietzsche'nin "insanlarda kolay değildir"inin karşılığı, insanın, kuyruğu olacak kadar benimsediğini feda etmeye hazır bir varlık olmadığı/olamayacağı üzerinedir. İrade göstermek yaşama cesaretini anlatan bir hâl ve insan, kendisiyle ilgili kararlarında hiç cesur değildir. Bazen hayattaki kuyruk temsilini -acı duymak pahasına- cesaretle koparıp atmak gerekir ki yeniden doğuş gerçekleşsin. Yaşamak tam da koptuğu yerden başlayacaktır belki. Kertenkele bunu bilir.
Sayfa 8 - “Kertenkele kasidesi”, Güven Adıgüzel
kaldırdığı taşın altından bir kertenkele
ve unuttuğu yıllar çıktı kadının
istenmeden yaşananlar, isteyip de unutulanlar
Sayfa 84Kitabı okudu
Mutlu olduğunuzun bilincinde değilseniz mutlu sayılır mısınız? ...Filozoflardan daha fazla kertenkele vardır. O halde kertenkeleler filozoflardan daha başarılı bir tür müdür?
Sayfa 136
"Hayatım ölüm kadar sürekliydi. Hayat o kadar sürekliydi ki onu evrelere böler, birine de ölüm derdik. Her zaman yaşamda oldum, aslında ben olmaması, alışılmış bir şekilde ben dediğim şey olmaması çok da fark etmedi. Her zaman hayattaydım.
Ben, yüksüz bir hamam böceği bedeni, ben, nihayet onu dışımda gördüğüm için en azından benden kurtulmayacak bir hayatla -hamam böceğiyim ben, bacağımım, saçımım, duvar alçısının üzerindeki en parlak ışığın dalıyım, kendimin her cehennemî parçasıyım- hayat içimde her yere öyle nüfuz etmiş ki, beni bir kertenkele gibi parçalasalar, parçalar titremeye ve kıvranmaya devam edecek. Bir duvara kazınmış sessizliğim ben ve en kadim kelebek kanat çırparak içeri girip bana bakıyor: her zaman olduğu gibi. Doğumdan ölüme, insani dediğim şey bu ve hiçbir zaman gerçekten ölmeyeceğim.
Ama bu sonsuzluk değil, mahkûmiyet."
Sayfa 64Kitabı okuyor
Bu yapraklar öylesine gevrektir ki üzerinden kertenkele geçse gürültüsü dünyayı tutar...
