Çukur
Modern Kore edebiyatından Çukur!
Biraz farklı kültürlerin edebiyatını tanımak hevesiyle önce Japon edebiyatına sardım. Haruki Murakami, Osamu Daza falan derken oradan Arap edebiyatına atladım. Necip Mahfuz, Nizâr Kabbani filan... Sıra geldi Kore edebiyatına. Aradığımı buldum mu, tartışılır.
Adının hiç de önemli olmadığı bu çekik gözlü
“Kim bilir belki de bu; onun kurtuluşu olacaktı, yeni bir hayatın, yeni bir başlangıcın kirli, paslı bir anahtarı. Önemli olan o hayatın kapılarını açmasıydı.”
Sayfa 200Kitabı okuyor
Al bakalım, al lâfı da tut ucundan vur duvara. Ah bilsek, ah bilsek ne kadar da seviyormuş. Sevdiği de kim-bilir ne hıyar ağasıdır. Her güzel kadının yanındaki erkek, bana hep armudun iyisini seçen o zevk sahibi hayvanı hatırlatır.
Nesin yayınlarıKitabı okuyor
(...) kendisine has bir melankolisi vardır ki ne yaşadığı devirle, ne de hayatının arızaları ile (...) tamamiyle izah edilemez.
Bununla beraber hepsini, onunla temasa gelir gelmez bizde uyanan değişik ruh haletlerimizle beraber içine alır. Bu melankoli belki ruhundaki kesif kader duygusundan geliyordu; kim bilir, belki de bu eserin zamanla birleştiği tek nokta olan bir sezişti.
Bütün çaresizliği ve samimiyeti ile '' Sevdiğimiz birisini unutmak için ne yapmalı? '' Diye sormuştu. Bu soruyu yıllardır bende kendime soruyordum. Henüz cevabını bulamadığımdan
'' Bunu henüz bende bilmiyorum. '' Demekle yetinmiştim. Ama yine de onu telkin etmek için '' Eğer bir gün insan sevdiğini unutmamak için ne yapmalı? Diye sormak istersen. Muhakak yanıma gel. '' Diyerek sırtını sıvazlamakla yetinmiştim. Kim bilir;
Belki bir gün bir başkasıda benim sırtımı sıvazlayarak telkin eder umuduyla...
Dilsiz Şair
"Ne biçim insanlar bu anneler? Çok tuhaflar. Hiç kimseye benzemiyorlar. Ama, birbirlerini tanıdıklarına eminim. Kendi aralarında konuşup anlaştıkları, bizim bilmediğimiz ortak bir dilleri var muhakkak. Belki de gizlice buluşup, haberleşiyorlardır birbirleriyle kim bilir?"
Yazmak, yazabilmek gerek
Yazmıyorum, yazamıyorum bugünlerde
Yazmak zor ve zahmetli geliyor
Ne yazdıklarımdan hoşlanıyorum ne senden
Ne sen varsın artık ne de yazarlığım
Ne eski günler kaldı ne de şimdi
Geleceğime bakıyorum ve düşünüyorum
Öleceğimi düşünüyorum ve ölüyorum
Seni düşünüyorum ve yaşıyorum yeniden
Sen kimsin sahi, ben kimim mesela
Ben her kimsem neden sana yazıyorum
Sen her kimsen nedir sendeki bu güzellik
Ben kimim ki senin güzelliğine yazıyorum
Artık ne sendeki güzelliği görüyorum ne seni
Sahi ben sende ne bulmuşum da yazmışım
Sen bende ne bulamadın da gittin uzaklara
Ya ben sensem ve kendime yazmışsam böyle
Ya senin üzerinden bir oyun çevirmişsem kim bilir
Seni severken kendimi sevmişsem ben
Bugünlerde kendimi sevmeme sebebim belli
Soğudum kendimden tümüyle, bütünüyle
Öldüm öleceğim bu gidişle, sonra bildiğin gibi zaten...
Ley'li vedâ
Bu vefasız gecenin koynunda
Edelim gel, ebedi kalmak için bir ısrar...
Kim bilir, belki de son anlarıdır aşkımızın;
Hoş geçen her demi aşkın ebedilik sayılır.
Tevfik Fikret
"Şeb-i yeldâyı müneccimle muvakkit ne bilir
müptelâyı gama sor kim geceler kaç saat"
A ciğerim söyle neyleyelim
Sevmeyelim de taşa mı dönelim?
Bu yüreği kimlere gösterelelim
Kim bilir kim bir aşk ile yanar...
Sezen Aksu
İşte şimdi varım ve yaşıyorum, üç dakika sonra ise artık kim bilir nerede ve hangi durumda olacağım, belli değil.
Sayfa 75 - İskele Yayıncılık / 1.CiltKitabı okuyor
