Paulo Coelho, 1947 yılında Brezilya’da doğdu. Kendini tümüyle edebiyata vermeden önce tiyatro yönetmenliği, oyunculuk, şarkı sözü yazarlığı ve gazetecilik yaptı.
Yazarımız, ailesi tarafından akli dengesi bozuk sanılarak üç kez akıl hastanesine gönderildi. Sakinleştirici elektroşok gibi tedaviler uygulandı. Bire bir şeyleri yaşayan biri tarafından yazılmış olması kitabı daha ilgi çekici yapıyor.
Kitabın konusuna gelince;
Başarısız bir intihar girişimi sonucunda akıl hastanesine yatırılan yirmi dört yaşındaki Veronika’nın hikayesi.
Veronika hayatında bir insanın isteyeceği her şeye sahiptir ama yine de mutlu değildir. Hayatının rutinliğinden sıkılan Veronika intihara teşebbüs eder. Başarısız olur ve akıl hastanesine yatırılır. Aldığı ilaçlar yüzünden kalbinin zayıfladığını ve çok az ömrü kaldığını öğrenir. Bu süreçte başka dünyalardan insanlarla tanışır ve kendi kimliğini bulur.
Panik atak geçiren, depresyona giren ve şizofren tanısı olan üç hasta ve Veronika’nın bu hastalar üzerindeki etkisini görüyoruz.
Yazar bizi bu dünyalarda gezintiye çıkarıyor ve kendinizi akıl hastanesinin içerisinde hissediyosunuz. Yani ben öyle hissettim :)
Yazarın okuduğum ikinci kitabı. Simyacı kitabına göre daha etkileyici ve akıcı buldum. Kişisel gelişim kitabı okuyormuşsun hissini veriyor. Bunu pek sevmedim.
Yazarımız, kendimiz için mi yoksa başkaları için mi yaşıyoruz? Aslında kimiz? gibi sorular soruyor.
