Eğer sesli inceleme yapma şansım olsaydı, cümlelerime başlamadan önce oyuncağı misafir çocuğu tarafından alınmış cimri çocuk gibi ağlardım...
Kitabın sonu öyle ki, ocakta süt taşacak olsa, 3 saatte bir geçen otobüsünüz kaçacak olsa yine de dalıp okuyacağınız, misafirleriniz gelecek olsa mutfakta ikramlık şeyler hazırlarken arada kaçamak kaçamak okuyacağınız bir bölüm, bir son. Ya da afedersiniz, son değil yarım. İşte tüm mesele de burada. Bu yüzden elinden oyuncağı alınan çocuk gibi kaldım.
İlk 25 sayfasını okuduğum müddetçe çok yavaş ilerledim başka kitaplar girdi araya, benim işimin yoğun olduğu zamana denk geldi vs, o sırada kitabı okuduğumdan kime bahsetsem ya da konusu geçse "aaa mükemmel bir kitap o ya" ya da "sen onu okumamış mıydın" "hala okumadın mı gerçekten" gibi tepkiler aldım ve bu zaten fazlasıyla olan merakımı daha da arttırdı. Yine de şehir dışına çıkıyor olmasaydım henüz okumamış olurdum. ("ince kitabın avantajları, okuruyla beraber gezebilmektir. :)")
Sıcacık sobanın yanında kitabı ne zaman bitirdiğimi farketmeden, ve o sonun o muhteşem sonun etkisiyle, kitabı okuyan arkadaşlarıma mesaj atıp kitabın yarım kalmasına, bundan bana hiç bahsetmemelerine sitem ve birazcık da Necip Fazıla sitem ettim. Mezarına gidip bu kitaptan bahsedicem ve eğer mümkünse bir şekilde tamamlamasını rica edicem.
Her ne olursa olsun, mutlaka okunması gereken bir kitap. Bu kadar ince ve akıcı bir kitabı okumazsanız ne kaybedersiniz bilmiyorum ama, okursanız çok şeyler kazanacağınıza eminim.
Şimdiden tüm okuyacak olanlara iyi okumalar dilerim.
