Ülkemizde Cesur Yeni Dünya kitabıyla tanınan Aldous Huxley’in Maymun ve Öz kitabı benim daha önce okumadığım bir teknikle yazılmış. Başlangıçta bir romana giriş yapıyoruz. Ancak kitabın bir noktasından itibaren kitabın kurgusuna dahil olan bir senaryo metnine geçiyoruz. Senaryo kısmına gelene kadar inanılmaz sıkıcı bir okuma süreci geçirdim. Dr. Poole karakterinin gözünden okumaya başladığımız kısımlarda kitap akıcı ve ilginç bir hale geldi.
Nükleer bir savaş sonucunda yok olmanın eşiğine gelmiş insanlığın Dünya’sında gözlerden uzakta kalmış ve savaşın etkilerinden kaçınabilmiş bir grup biliminsanının gözlem amacıyla Amerika’ya yaptığı geziyi okuyoruz. Gözlem esnasında bir grup yabanıl insan Poole karakterini kaçırıyor. Bu insanlar nükleer felaketi Şeytan’nın yaptığını kabul edip ona tapınan ve ilkel bir şekilde yaşamlarını sürdüren bir toplum. Kadının esamesi okunmayan, cinselliğin yasaklandığı, aykırı olanların katledildiği bir düzen oluşturan bu insanlar, günümüz insanlarının yaptığı gibi yaptıkları tüm kötülükleri Şeytan’a yükleyip kendilerini aklama yoluna gidiyorlar. Radyasyon sebebiyle çocukların mutasyonlarla doğduğu ve arınma adı altında katledildiği bu karanlık ortam oldukça rahatsız ediciydi. Poole ve bu toplumun din adamlarından birinin din, etik, ahlak gibi konular üzerine yaptıkları konuşmaları okumak keyifliydi.
Kitap genele baktığımızda okunması zor bir eser. Senaryo kısımlarında araya giren şiirleri, çeşitli atıflarıyla beni biraz yordu.
Aldous Huxley, kült eseri Cesur Yeni Dünya’nın ardından, bu eserinde de distopyanın sınırlarını zorluyor ve korkunç bir gelecek tasviri çiziyor. Maymun ve Öz, 
Cesur Yeni Dünya’dan tam on altı yıl sonra kaleme alınmasına rağmen, Huxley bu süre zarfında düşüncelerinden ödün vermiyor ve hayal gücünün ardında yatan
