Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Aristos Yorumları ve İncelemeleri
Aristos yorumları ve incelemelerini, Aristos kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Aristos puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.210 üzerinden
John Fowles, Aristos başlığını taşıyan deneme kitabında “yaşam" üzerine tuttuğu notları bir araya getiriyor. Kitabın temel esin kaynağı, MÖ 5. yüzyılda, kendi ülkemizin topraklarında. Efes’te yaşamış olan filozof Herakleitos’un günümüze ulaşan notlan. Kitaba ana başlığını veren “aristos" sözcüğü, Yunancada “en yüksek derecede iyi, türünün en iyi ya da en mükemmeli olan bir insan ya da nesne", anlamına geliyor. Fowles'a göre, aristos'u tümüyle barındıran hiçbir kurum yoktur; hiçbir ülke, hiçbir sınıf, hiçbir kilise, hiçbir siyasal parti. >k.
Fowles; ismini verdiği (Aristos) ve yaşam üzerine ( din[Hıristiyanlık], hümanizma, sosyalizm, faşizm, sanat, varoluşçuluk, cinsellik vs.) notlarını paylaştığı kitabını, Aristos'un ortaya çıkarıcısı olan Herakleitos'tan esinlenerek oluşturduğunu söylüyor. Herakleitos'un Aristos'u; uyanık insan yani en iyi ve üstün derecedeki insan anlamı taşıyor. Yakın tarihte bildiğimiz benzer bir karakter de Nietzsche'nin Zerdüşt'ünde var. Üst insan özelliği.
Karmaşa ve kaos ortamındaki insanın var olmasını, kendini anlamlandırmasını, içinde yaşanılan tüm sistemlerin amaçlarını sorguluyor Fowles ve ekliyor düşüncelerine daha giriş bölümünde: "Okuyacağınız kitaptaki düşüncelere katılmayabilirsiniz hatta onları eleştirebilirsiniz. Benim burada yazdıklarım salt gerçeklikler değildir. Onlar bana ait düşüncelerdir." Zaten kitabın içerik bakımından salt gerçeklik taşıması da Fowles'in düşüncelerine aykırı düşer. O bunu sorguluyor.
Fragmanlar, diyaloglar vb tarzda yazılmış tarih öncesi ya da yakın tarih yazarlarında gördüğümüz ileri görüşlülük bizi şaşırtabiliyor açıkçası. Böyle özlellikler barındıran bir kitap hayret verici oluyor. Fowles de Herakleitos'tan esinlenerek buna benzer bir şeyler oluşturmuş fakat onu ayıran özellik, bir ideanın ya da bir eleştirinin uzun zaman sonra değer kazanması yönündeki gerçekliği bize göstermesi ile beraber yaşanılan çağda, zamanda içinde bulunduğumuz toplumdaki her türlü kandırmacayı sade bir dille anlatması.
Dünyamızda felsefenin filozoflara, toplumbilimin toplumbilimcilere ve ölümün de ölülere bırakılması gerektiği yolunda çok yaygın bir görüş vardır.Sanırım bu, zamanımızın büyük sapkınlıklarından -ve tiranlıklarından-biridir.Genel ilgi konusu olan meselelerde ( yaşamın anlamı, iyi toplumun doğası, insanlık durumunun sınırları gibi) yalnızca uzmanın - ve yalnızca kendi konusunda- görüşlere sahip olma hakkı olduğu görüşünü tümüyle reddediyorum.”
syf 8
John Fowles, Aristos adlı kurgu dışı kitabında, yaşam üzerine tuttuğu notları bir araya getirirken, M.Ö 5. yüzyılda yaşamış Herakleitos’un notlarından esinlenmiş.
İdeal insan özgürlüğünü tanımlamaya çalışan Fowles, romancı olarak yaftalanmasına da karşı çıkmış.
Kitabın sonunda, Herakleitos’un günümüze ulaşan notları yer almakta.
256 syf.
10/10 puan verdi
Kitapların önem derecesi benim için, önemliden, çok çok önemliye şu şekilde sıralanır; fena değil, güzel, çok güzel, kesinlikle çocuklarım için kütüphanemde saklayacağım ve son olarak; yangında ilk önce kurtarılacak.
Bu kitap: Yangında ilk önce kurtarılacak kategorisinde. Çünkü; bir şairin aldığı riskin kanıtlı belgesi ve bu riski almak zorundaymış. Fikirler çıplak (daha doğrusu yalın) net ve hepsi tamamıyla Fowles yapımı. Diğer taraftan, kitabın uyarıcı bir yüzü de var. Ve uyarıların hepsi de günümüzde sahnede olan aksiyonlar. Bu isabet oranı, hayranlığımı arttırdı. Son olarak, düşünce derinliği müthiş.
Yüzeysel olmayan, fikirleri sizi boğmayacak kadar derin ama zaman zaman nefesinizi kesebilecek derecede girdaplı ve çoğunlukla muhalif bir o kadar "gerçek", "öz" bakış açısı arıyorsanız, hiç düşünmeden bu kitabı okumalısınız.
Yazarlıktaki dehasına güvendiğim bir yazarın yaşama dair sorgulamalarını ilgi ile okuyorum. Okuyup kenara kaldırılacak bir kitap olmadığını söylemeliyim. Yazılanlar üzerine düşünmek bazen dönüp tekrar okumak belki başka bir kaynağa bakmak gerekecek. Bittiğinde netleşecektir :) Burada aktarmak istediğim aslında tüm okurların edebiyat dünyasına
256 syf.
9/10 puan verdi
Ülkemizde, Fransız Teğmenin Kadını, Yaratık, Koleksiyoncu ve Büyücü adlı romanlarıyla bilinen İngiliz yazar John Fowles, bu kitabında "yaşam" üzerine tuttuğu notları bir araya getirmiş.
Kitabın temel esin kaynağı, MÖ 5. yüzyılda, bizim topraklarımızda, Efeste yaşamış olan filozof Herakleitosun günümüze ulaşan notları. Kitabın son
256 syf.
·
Puan vermedi
yazarın 3 farklı romanını okudum. son okuduğum kitap olam büyücü beni epey yıprattı. bu adamın amacı ne, bu kitabı niye böyle yazmış, ne düşünmüş, neden bu eziyeti okurlarına çektiriyor diye deli olmuştum. belirsizlikten felan hoşlanmayan ben için büyük bir eziyetti, ve sonunda da tam bir açıklığa kavuşmuyordu. benim en zayıf olduğum nokta bu sanırım, bir şeylerin açıklaması olmalı, 600 sayfa boyunca beklerim sabrederim ama beni tatmin etmemişse üzülürüm. neyse, kitabı bitirdiğim hâlde anlamadığım için bende bir eksiklik boşluk iğrenç bi tamamlanmamış iş olarak kaldı. bunu gördüm ve okumaya karar verdim. bu zamana kısmetmiş. aslında başlarda düşündüğümden daha ilgi çekiciydi sonra sıkıldım sanırım. felsefe diline alışkın değilim. yazara katıldığım bazı noktalar var illâ felsefeciler feksefe yapmak zorunda değil felan. daha başka şeyler de vardı unuttum.
neyse, raslantıdan seçimden özgürlükten felan bahsediyo. urfe nin başına gelen her şey bunlarla alakalıymış aslında. neden bunlar urfe'nin başına geldi onu ne diye seçtiler diye çok merak etmiştim. rastlantıymış. ne hoş. karakterleri özgür olduğu için kitapları net sonlarla bitmiyo. yazar sensin karakter ne kadar özgür olabilir bu konuyu tam oturtamıyorum. öyle. okunulabilir bir kitap en azından bişiler daha anlıyo gibi oluyosunuz..
bir de şöyle bi şey vardı şu şairleri de merak ettim:
Şiirleri için özel bir sevgimin olduğu iki şair düşünüyorum: Catullus ile Emily Dickinson.
Romanlarini severek okudugum Fowles'un aforizmalardan olusan kitabi. Bu kitapta hayat, ölüm, tanrı gibi cetrefilli konularda yer yer anlasilmasi zor dusunceler ileri suruyor yazar. Fowles'in dusunce dunyasina daha yakindan bakmak için...
Bir puanı kımamı Fowles istedi. Diyor ki yeni baskısına (1976, kitabın ilk baskısına on sözü 1968 de yazmış) önsöz de: ".. kitabın çizdiği tablo şimdi bana şu anki varlığımdan oldukça uzak görünüyor.." bu nedenle kırdım. Aslında kırmadım hakkını teslim ettim.
Yine 1968 basım önsözünde diyor ki: "kendi inandığım şeyleri açık açık bildirerek sizi de kendi kendinize inandığınız şeyleri açık açık bildirmeye zorlamayı umuyorum. Görüş birliği beklemiyorum. Bunu isteseydim çok farklı bir biçim ve üslupta yazardım ve haplarımı her zamanki şekerli tabaka ile sarardım. Kısacası, bu durumu bahane etmiyorum.
Gençlik yıllarında içinde birey olarak doğan, taşan, dile getirilmesi ihtiyacı hissettiği kavramlara ve konulara dair aforizma-metafor coşkusu ile kaleme aldığı notları.
Tespitlerinin fikirlerinin dile getirilmiş biçimi oldukça filozofca. Aslında yapmadığım dediğini biraz yapmış. Yani fikirsel haplarını nefis kelime-cümle şekerlerine sarmış.
Baş ucu kitabı. Yeni baskısı çıkmalı. Ben 1997 baskısını sahafdan bulabildim. Fazlaca baskı, çeviri hatası mevcut.
İyi okumalar dilerim.
