Fyodor Dostoyevski'in henüz yirmi beş yaşında yayımlanan ilk romanı olduğu
"İnsancıklar" yada asıl ismi
"Zavallı, Yoksul İnsanlar" adlı romanı.
Roman: Petersburg'da geçer ve kâtip Makar Devuşkin ile Varvara Alekseyevna'nın bir avlunun karşılıklı iki odasında oturduğu ve birbirine yazdığı mektuplar'dır. Mektuplar (1844-1846) yılları arası yazılmıştır.Bu mektuplar daha çok iki insanın birbirine duyduğu sevgiyi aşkı anlatan mektuplaşmalar gibi görünse de aile dostuna yazıldığı söylenir.
Burası muamma?...
Yoksulluk, dar gelirli, maddi güç, eğitimli kesim ile halk arasındaki farkı derin bir şekilde anlatmaya çalışır yazar.
Kitabın akıcı olan kısmı Varvara Alekseyevna'nın hatıra defterine yazdığı anıları olan sayfalar.
( syf 44- 73)
Makar Devuşkin 'in mektuptaki hitap şekli beni gülümsetti :)
Mesela;
Güvercinim, Varvara Alekseyevna,
Canım, ben de dün akşamdan sonra bana gerçek şiirler yazarsanız diye düşünüyorumdum, oysa sizden çıka çıka bir sayfa çıkmış.
(syf 75)
Bazen saklanır insan, saklanır, yakalanmamak için gizlenir, burnunun ucunu bile göstermeye korkar; yerini belli etmez, çünkü önyargı kol geziyordur, çünkü yeryüzünde başka şey kalmamış gibi, herkesin arasından seni bulup şamataya alırlar, bir bakarsın senin özel hayatın da, aile hayatın da edebiyata girmiş, hepsi yayımlanmış, okunmuş, alaya alınmış, değerlendirilmiş!
(syf 102)