Herkes bir yolda yürüyor ama kimsenin yolu bir değil. Kimisinin ki daha bayırlı, dikenli, taşlı… Peki napmalı böyleleri? Olsun, bazı insanlar böyle yaşar deyip devam mı etmeli mesela yoluna?
İlk önce kitabı çok sevdiğimi söylemem gerekiyor. Kurgusu güzel işlenmiş, baya emek sarf edilmiş. Yazarın kalemine sağlık. Kitabın başları fazla melankolik karekterimizin geçtiği dönemden kaynaklı. İlk sayfalar ki, bu 100 sayfa filan, olaya fazla girilmiyor. Yani giriş kısmı biraz uzun diyebiliriz. Olsun, sonra bunun acısını baya çıkartıyor yazar.
Kurgu gittikçe açılıyor, yeni yeni şeyler öğreniyor, kendinizi bulmacalar ve bilmeceler içinde buluyorsunuz. Ve uyarı yapmalıyım ki, erkek başkarakter Aral Çakırca gerçek değildir kızlar. Çok da hayallere dalıp beklentiyi yükseltmeyelim baştan söyleyeyim de.
Asla Wattpad ön yargısıyla yaklaşmamanız gereken bir kitap. Kesinlikle çok iyi işlenmiş ve yazılmış. Ayrıca yazarın psikoloji okumasının getirdiği avantajlardan biri olarak karakterlerin duygu durumlarını, gelişimlerini çok iyi görebiliyorsunuz.
Kitapta sevdiğim detaylardan birini söylemek istiyorum. Lina, kadın başkarakterimiz, düşünürken kafiyeli düşünüyor ve bu estetik dursun diye değil. Lina’nın karakteriyle ilgili. Yazara bunu da mı düşündün diyesim geliyor açıkçası. (Spoilerr)
Yazar bunu: Konuşmayı ve düşünmeyi babasından öğrendi. Kadir Kara’ya da soytarılık öğretildi ve kafiyeli konuşmak meziyetlerinden sadece biri. Kafiyeli paragraflar tilkilere bir gönderme” diye belirtti. Yani bunu düşünüp işlemesi çok hoşuma giden bir detay.
İyi keyifler
Filiz Puluç un Ateş serisini okumuştum ve sevdiğim serilerden birisi olmuştu. Bazı İnsanlar Böyle Yaşar da sevdiğim bir kitap oldu kesinlikle.
Lina Kara 4. sınıf tıp öğrencisi olarak hayatına devam ederken babası ile aralarında geçen bir konuşma sonrası babasının vefat
