Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Beyaz Gemi
Cengiz AytmatovEn Eski Beyaz Gemi Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Beyaz Gemi sözleri ve alıntılarını, en eski Beyaz Gemi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bazen yakın çevremde, beni tanıyan insanların "Yine mi Aytmatov?" dediğini duyar gibi oluyorum. Demeyiniz efendim. Elbette ki yine Aytmatov. Daha Isık Göl'ün her bir karışını adım gibi ezberleyecek, uçsuz bucaksız bozkırlarda ve de Tanrı Dağları'nda türküler söyleyeceğim.
"Onun iki masalı vardı. Biri kendisinindi ve başka kimse bilmezdi. Ötekini ise dedesi anlatmıştı ona. Sonra ikisi de yok olup gitti."
Daha ilk cümle ile bu masalın bizi, karlı dağların ıssız bir yamacında yapayalnız ve de çaresiz bırakacağını; hatta rüzgarda sallanıp duran kuru bir yaprağa dönüştüreceğini anlıyoruz. Öyle de oluyor ve biz o daldan düşüyoruz. Yine yalnızız, fakat bu kez boşluktayız...
Yüreği büyümemeli insanın. Hep çocuk kalmalı. Şimdi sana sesleniyorum, ah güzel çocuk... Sen bir balık olup Isık Göl'ün soğuk sularında savrulup giderken ben bu dünyada fakat en çok da kendi içimde savruluyorum. Ve ellerimi o soğuk suya daldırıp seni tutamıyorum. Yine de bir tesellim var; ruhun usulca göğe yükselirken onu tutup yakaladım ben. Şimdi yüreğimin en mavi köşesinde yüzüyorsun. Artık ikimiz de hiç büyümeyeceğiz. Boynuzlu Maral Ana'nın gelip bizi bambaşka bir diyara götürmesini bekleyecek ve ona hiç ama hiç ihanet etmeyeceğiz.
"Sana, senin sözlerini tekrarlayarak veda ediyorum: Merhaba Beyaz Gemi, ben geldim!"
Kırgız Yazar Cengiz Aytmatov’un en çok okunan kitaplarından biri Beyaz Gemi.
Orijinal adı ‘Ak Keme’.
Baskıcı rejim altındaki bir grup insanın hayatını bir çocuğun gözünden okuyoruz.
Çocuğumuzun ismi yok. Çünkü hepimiz bu çocuğuz aslında.
Kitabımızdaki çocuğu annesi ve babası terk ediyor. Dedesi Mümin, büyütüyor bu çocuğu.
Beyaz Gemi, 7 yaşındaki bir çocuğun hayalleri ve hayal kırıklıkları ile dolu. Ben kitabı okurken çocukken kurduğum hayallerimi hatırlamıştım. Çocuğun iç dünyasının dışında, dış dünyasındaki olaylarda çok etkileyici sunulmuş, okuyucuya.
Mümin dede beni çok etkilemişti.
Ülkenin bulunduğu Totoliter Rejimde, sembollerle anlatmış Aytmatov derdini. Yani Beyaz Gemi, sembolik bir kitap. Karakter sayısı az. İyilik, kötülük, çaresizlik, masumluk ve kutsallığı ifade eden karakterlerimiz var.
Cengiz Aytmatov’un kaleminin ustalığını buram buram hissedeceksiniz. Ben bu kitabı okuyup beğenmeyen bir insanın var olduğunu düşünmüyorum. Zevk alarak okuyacaksınız.
Kalbimde ve zihnimde en güzel yerdesin Beyaz Gemi.
Sana, senin sözlerini tekrarlayarak veda ediyorum: "Merhaba Beyaz Gemi, ben geldim!"
Kitaba başlamadan yazar hakkında bir kaç cümle sarf etmek istiyorum. Cengiz Aytmatov 2 dünya savaşı yıllarındaki yoksullukla ve yarı baskı altında, fikirlerin hür ve özgür söylenemediği bir dönemde yaşamıştır. Çocukluk yıllarında iş hayatına girmiş, ninesi nin anlattığı masallar, efsaneler ve hikayelerle büyümüştür. Kitaplarında bu özelliklerini
Cengiz Aytmatov'un kitaplarında, karakterlerin çektiği sıkıntılar hep çok canlıdır. Onun kitapları yaşar, sizle beraber nefes alır. Kitabın son sayfasında bile tükenmez o nefes. Yüreğinizin bir yerinde çivili kalır. Sizle gezer, sizle düşünür.
(Birazcık spoiler içerebilir)...
Beyaz Gemi'yi okurken kitabın kötü karakterine kızmamak elde değil. Acı çeksin, eşini dövdüğünde ona hakaret ettiğinde hissettirdiklerinin kat be kat fazlasını yaşasın istiyor insan. Ana karakter de bir çocuk olunca iyilerin kazanması gerektiği inancı yerleşiyor zihne.
Beyaz Gemi baştan sona derin yaralar aça aça ilerleyip sona yaklaşırken bir yerde her şeyin tepetaklak olacağı, kalbi kötü insanın ettiğini bulacağı umudu da sona eriyor. Kitap mutlu sonla bitmiyor. Yazar bu konuda eleştirilmiş fakat amacının insanlardaki adalet duygusunu harekete geçirmek olduğunu belirtiyor. Eğer kitabı okuyanlarda bunu başarmışsam benim için en mutlu son budur diyor.
“İnsanın mutlu olması ve bu mutluluğu başkalarına da vermesi bazen ne kadar kolay oluyordu! diyordu. Hep böyle, evet tam o anda olduğu gibi yaşamalıydı insan. Ama gerçek hayat bu değildi, mutluluğun yanısıra, peşini hiç bırakmayan, insanın ruhunu, bütün hayatını allak bullak eden felaketler, mutsuzluklar da vardı.”
Böyle bi durumda mutlu olmak tercih meselesi değil de ne?
.
.
.
Bir çocuğun hayallerine, mutluluklarına, hayal kırıklıklarına şahit olmak bir yandan da bir iyi kalpli bir yetişkinin çaresizliğine şahit olmak çok üzücüydü. Yazarın da dediği gibi iyi kalpli olmak yetmiyor!
Sana, senin sözlerini tekrarlayarak veda ediyorum: “Merhaba Beyaz Gemi, ben geldim!”
Yüreğinizi dağlayan nadir romanlardan biri. Küçücük bir çocuğun hayatına misafir oluyorsunuz. Keşke dünyada hiç kötülük olmasa sevgi ve diyalog çiçekleri her tarafta öbek öbek açsa...