Bireycilik
Steven LukesÖne Çıkan Bireycilik Gönderileri
Öne Çıkan Bireycilik kitaplarını, öne çıkan Bireycilik sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Bireycilik yazarlarını, öne çıkan Bireycilik yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir kişi eylemleri kendisine ait olduğu ölçüde, yani bir başkasının istencinin aracı ya da nesnesi veya kendi istencinden bağımsız dışsal ya da içsel güçlerin sonucu olarak değil, özgür eyleyen olarak kararlarını aldığı ve seçimlerini yaptığı ölçüde özgürdür. Onun özerkliği, kesin olarak bu kendi kaderini belirleme kararı ve seçimine dayanmaktadır. Bu özerklik, onun eylemleri kendi bilinçli "ben"i yerine başka bir şey tarafından belirlendiği ölçüde azalacaktır.
Her insanın içindeki insanlığı dilediği biçimde ve bu insanlığın öğelerini kendine özgü harmanlayarak göstermesi gerektiği bana kolayca anlaşılır geliyor. Böylece kendisini, kendine özgü bir tarz içinde, zaman ve uzamın doluluğunda gözler önüne sermeli; kendisinin derinliklerinde bireysel olaral ortaya çıkabilecek her şey olmalıdır.
Bireycilik tehlikeli fikirlerde yaşar.
Sayfa 17Kitabı okudu
19. yüzyılda özerklik
İtaat etmemenin tek örneği gelenekler önünde, diz çökmeye tek karşı çıkışın, kendi içinde bir görev olduğuna inanılmasında Mill ve Tocqueville öncü oldular.
Sayfa 63Kitabı okudu
Max Stirner
Ben, bencil olarak, bu “insan toplumunun” gönencini yüreğimde taşımıyorum. Ona hiçbir şey feda etmiyorum. Sadece, ondan yararlanıyorum: ama ondan tümüyle yararlanmak için onu daha çok mülkiyetime geçirmeliyim ve kölem haline dönüştürmeliyim yani onu yoketmeli ve yerine Bencillerin Birliği’ni oluşturmalıyım.
Sayfa 26Kitabı okudu
Aşırı ahlaki bir bireyci, genç Sartre gibi, tanrıya inanmak kötü bir inanç örneğidir diyecektir. Tanrı varolmadığı için birey “mazeretsiz” kalmıştır: Biz artık “davranışlarımızı meşrulaştırabilecek hiçbir değer veya buyruğa sahip değiliz”.
Sayfa 147Kitabı okudu
Kurtuluşa ulaşmak için dışsal ve kollektif aracıya güvenilmez.
Sayfa 149Kitabı okudu
En iyi hükümet, en az hükmedendir.
Toplumsal düzenin temelleri tuzla buz edilmişti, çünkü Avrupa’da gereğinden fazla özgürlük ve yeterinden az din vardı; her yerde otorite zayıflıyordu ve “bireysel ruhun” korkutucu bir büyümesi sözkonusuydu. Bireyin aklı “doğası gereği bütün kurumların amansız düşmanıdır”: Onun uygulanması ruhsal ve sivil anarşiyi yayar.
Sayfa 12Kitabı okudu
Birey bir amaç, toplumsa sadece bir araçtı ve devletin bir araç olmaktan başka bir değeri olamazdı. Nihai değerin devlete yüklenmesi, “puta taparlık” olacaktır: Aksi takdirde “amaç olarak makul bir değeri olan lağım borusuna tapınmak da mantıklı olacaktır.”
Sayfa 58Kitabı okudu
Devlet dogmalarıyla, gizleriyle, rahipleriyle düpedüz bir dindir; devleti bireysel tartışmalara açmak, onu tahrip etmek demektir.
Thoreau, eğer devlet insanları “adaletsizlik faili” haline getirirse o zaman onlar kendi başlarına “kendileri ile devlet arasındaki birliği” bozmalıdır sonucunu çıkardı.
Sayfa 89Kitabı okudu
Ulmann ortaklaşa cezalandırmaları kanıt olarak göstererek “bireyin toplulukça veya toplumca yutulmasından” bahseder.
Sayfa 54Kitabı okudu
Atomik düzen
Bireycilik ilkesi; rekabet, herkes kendisi için ve herkese karşı ilkesidir. Çıkarların uyumu üzerine değil, karşıtlıkları üzerine kuruludur ve bu düsturla herkes mücadeleyle, başkalarını geriye itmeyle veya başkalarınca kendisinin geriye itilmesiyle kendine yer bulur.
Sayfa 40Kitabı okudu
Şu satırlarda kendimi buldum
İsyancı ve uzlaşmaz olmaları hiç şaşırtıcı değildir. Dinin işine burnunuzu sokarsanız ve halkı tek başına denetim altında tutabilen belli bir ağırlıktan yoksun bırakırsanız dini ürkütürsünüz.