nereden duydum hatırlamıyorum ama okunması gereken bir kitap diye şiddetle tavsiye edilen bir kitap olarak aklımda kalmıştı. kitabın ortalarına geldiğimde bir videoda sanırım bir gazeteci bu kitap Türkiye'nin en önemli kitabı diye oldukça iddialı bir söz söylemişti. bu videoyu gördüğümde kaşlarım çatıldı, hadi ya diye düşündüm. ortalarındayken ne okuduğumu birkaç kere sorgulamıştım.
cidden beklentilerim yüksekti kitap için ama birçoğu boşa çıktı. tüm hayatını kitaplara adamış birisinin yazdıkları için çok şey beklemiştim.
kitap boyunca anti-batılıcığın ötesine geçemiyoruz. batı hakkında iyi kötü her şeyi alaycı ve süslü bir üslupla aktarırken göklere çıkardığı din hakkında güzelleme yapmaktan başka bir şey söylemiyordu. birkaç hikaye ve kafamda çorbaya dönüşen eski kelimeler dışında elde kalır hiçbir şey yok benim için. tanrı ve inançlar hakkında kesin konuşmaları beni çileden çıkarttı doğrusu. tekrara o kadar çok düşmüştü ki, kimileri bu kitap için öncü diyordu ama bu kadar abartılan başka bir şey görmedim sanırım hayatımda.
"68'lere kadar insanlığın düşünce tarihini tavaf eden bir şakirttim. düşünmüyordum, başkalarının neler düşündüğünü öğrenmeye çalışıyordum. uzun süren bir çıraklık..."
demişti bir kısımda ve ben de vay be demiştim. böyle söylediğinde her fikre açık ve yansız bir insan sanmıştım.
