Sade bir dille çok kuvvetli mesajlar veren bir roman…
1960 yılında zaten önceden küçük hikayeler yazan Harper Lee, bu romanı yazmaya ona arkadaşlarının yılbaşı hediyesi olarak gönderdiği notla başlamıştır. Bu notta “ne olursa olsun işini bırakıp yazması gerektiği” yazıyordu. Arkadaşları ona bir yıl yetecek miktar para da göndermişlerdi..
Harper Lee işini bırakıp yazdığı bu romanla;
Hiç kimsenin dil, din, ırk, renk, milliyet gibi konularda ayrılmaması gerektiğini
“Kuzey-Güney”, “laik-muhafazakar”, “gezici-çomar”, “Cunningham'lar mı iyi yoksa Ewell'lar mı?”, “Onların kilisesi - bizim kilisemiz” diye insanların sınıf sınıf ayrılmaları, siyahi insanların küçümsemeleri gibi konular bir çocuğun gözünden harika bir şekilde anlatmıştır.
Hele romandaki mahkeme sahneleri… Oradaki gerilimi okurken bizzat yaşayacağınıza inanıyorum.
Harper Lee ikinci romanı tespih ağacının gölgesinde i ise bu romanından 55 yıl sonra yazmıştır. Çok kısa süre sonra da hayata veda etmiştir. İkinci romanını da başka zaman paylaşırım.
