Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Burası Radyo Şarampol
Şükran YiğitEn Yeni Burası Radyo Şarampol Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Burası Radyo Şarampol sözleri ve alıntılarını, en yeni Burası Radyo Şarampol kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.910 üzerinden
Burası Radyo Şarampol
Merhaba, sindire sindire okudum ve bitti sonunda. Bitmesinden çok okurken aldığım haz bambaşkaydı.
Çocukluğun yaraları, yarım bırakılmış duygular , zaman zaman dünyaya bir kapının köşesinden bakan ve baktığı zaman büyümek zorunda kalan çocuksu düşünceler, bazımızda tatlı hislerin başlangıcı olan, duvarda dans eden ışık oyunları ile bize göz kırpan hisler romanı bu kitap. Aklım hala gömülü o kitapta, gizlemenin, o tatlı kaygıların dile getirilmesinin mümkünlüğünde. Ve yazar bunu o kadar güzel yapmış ki, adeta ilmek ilmek örmüş duyguyu. Kitabı okurken anlatmış olduğu o ışık oyunlarını, küçük heyecanları yaşadım da yaşadım. Aşkları, mekanları nasıl da hayattın içinden, nasıl da sinemasal. O arada verilen şarkılarla birlikte okumak ise yeşertti kitabı, yaşam dolu bir okuma oldu. Gün ışığı vurmuş, şıkır şıkır, taşların üstünden kaya kaya akan berraklıkta bir anlatımı var Şükran ablanın. Okursanız atarsınız muhakkak :) Kitabın sevdiğim bir fotoğrafı ve kitapta geçen şarkılardan sevdiğim bir şarkıyla paylaşıyorum.
Altını çizdiklerimden de şuraya bırakıyorum :)
"Bu yeni dünyada bütün renkler bir yağmur ertesi berraklığında parlıyordu."
" Çalan teneffüs zili ile birlikte ellerimizin sızısı yavaş yavaş kaybolurken, biz her gün, tekrar tekrar, yenilmeyi öğretilen ruhlarımızı birbirimizden saklamaya, bize kaybedeceğimizi şimdiden söyledikleri bir hayata alışmaya çalışıyorduk. "
" Işık mutfağa, tıpkı okuldan döndüğüm saatlerde Şarampol 'deki evimize düştüğü gibi düşüyordu. "
şükran yiğit kalbimdeki cümleleriyle yazma arzusumu ayyuka çıkaran yazarlar köşesinin en nadide yerlerinden birine sahip artık. bir süredir dinliyorum radyo şarampol'ü ve çok tuhaf, hayatımın/çocukluğumun bir parçası gibi hissetmekten kendimi alamıyorum. yeniden altı yaşındayım sanki, henüz çaprazımızdaki iki gecekondu yıkılmamış. incir ağacının altında arkadaşlarımla oyunlar oynuyorum. vakit ikindiye vuruyor sonra, eve çıkıyorum, balkona. binamızın boyunu aşan koskoca ağacımızın dalları arasından sokağın başını görmeye uğraşıyorum. bunların hiçbiri uzun zamandır yok. hasret her zaman bir kişiye değil ya, benim hasretim de o ağaca, o zamana. işte böylece, şükran yiğit hasret duygumu cayır cayır körüklüyor, beni hüngür şakır zırlatıyor. canım yazar. iyi ki yazmışsın. teşekkür ederim.
Şükran Yiğit Antalya’nın Şarampol’ünden Almanya’ya uzanan hoş bir yolculuk sunuyor. Anlatıcımız Filiz lise çağlarından bugüne yaşadıklarını ve birer birer hayatından kayıp gidenleri anlatırken kulağınıza pek çok şarkı çalınacak ve bu kitap hikayesinden çok bana kattığı müziklerle aklımda yer edinecek. Örneğin kitapta geçen parçası ve sonrasında dinlediğim Ricky Nelson’ın diğer parçalarını çok sevdim. Okurken dinleyeyim diye şarkıları bir yere not edip sonra son sayfada “soundtrack” başlığını görmem ve hatta Spotify ‘da kitapla aynı isimde hazır bir liste bulmam üstüne kendimi teselli etmem gerekiyordu elbette ve “boşver özenle okudun sen bir kere, ya olmasaydı bunlar hı?” dedim.Kitabı okumayı düşünmüyorsanız bile listeye bir göz atın derim.
Filiz’in yaşamı 80 darbesinden Berlin duvarının yıkımına giden bir tarihsel fonu da arkasına alıyor. Kitabın isminin hikayedeki yerini ve önemini anlayınca çok hoşuma gitti, düşündüğümden farklı çıktı. Şükran Yiğit’le Ankara Mon Amour ile tanışmıştım ve her iki kitapta da kendine özgü çok hoş benzetmeleri, ifadeleri içeren cümlelerini sevdim. Fakat bu kitabı biraz uzatılmış buldum. Ve sonu da gerçekçi gelmedi ama bazen böylesi de lazım insana, hep Ayfer Tunç’un gerçekçilik balyozunu aramamalı.
Sonuç olarak Ankara Mon Amour’u buna tercih etsem de okuduğuma memnunum, bana tatlı bir dokunuş oldu.
Burası Radyo Şarampol
"On dört yaşındaydım. Hiçbir şeyimiz yoktu. Yoksulduk. Yoksul ama mutsuzduk.." diye başlıyor kitap ve tek tesellimiz "yoksul ama mutlu" olmaktı diye devam ediyor. Kendini hiçbir yere ve hiçbir şeye ait hissedemeyen liseli Filiz'in hikayesi. Antalya'da doğup Antalya'da büyüyen biri olarak kitabı tek bir cümleyle
Çok sıkıcı buldum. Başlarken çok ümitliydim oysa ki. Neyi neden anlattığı belli değil. Gene de sonuna kadar sabrettim. Sonuç, koca bir boşluk. Deniz Yüce Başarır'ın mükemmel seslendirmesi bile kurtaramamış.
Şükran Yiğit'in yalnızca aşka değil sevginin her bir türüne yaklaşımı öyle saf ve temiz bir yerden ki insan sayfaların arasında kaybolup giderken sahiden orada, o karakterlerin arasında hatta onlardan biri olmak, iyisiyle kötüsüyle o duyguları tatmak isterken buluyor kendini. Ankara Mon Amour, Çatı Katı Aşıkları ve Bir Kış Yolculuğu'ndan sonra okuduğum 4. ve en sevdiğim Şükran Yiğit kitabı bu oldu. Kitabın geçip giden dönemlerle, çocuklukla, ilk gençlikle, yetişkinlikle ve elbette tüm bunlarla eşzamanlı olarak şarkılarla kurduğu bağ tek kelimeyle büyüleyici. Aklımın bir köşesinde içimi sımsıcak eden bir roman olarak kalacak hep.
Okuduğum ilk romanı olan Ankara Mon Amour ile Ankara sokakları güzelleşmişti bu sefer Antalya. İlki “ üst üste asılınca daha iyi ısıtan paltoların” mevsiminde geçiyordu şimdi Akdeniz güneşini yaşamaktayız . Filiz ‘in çocukluğunu , şarkılarını , bir mahalleden öbür mahalleye koşarak gitmelerini , darbeyi , darbenin tüm aşklara etkisini , gençliğini ve tüm bilinmezliği ile radyo frekanslarının Antalya ‘dan Kreuzberg ‘e varan sesini okumak inanılmaz keyifli.
Burası Radyo Şarampol ile Şükran Yiğit, Attilâ İlhan Roman Ödülü'nü kazanmış.
Romanın anlatcısı ve başkarakteri, on dört yaşındaki Filiz.1980 yılında Antalya'nın Şarampol ilçesinde başlayıp, 80'ler sonuna, Kreuzberg'e uzanıyor hikâye.
Kitap da zaten bu iki dönemin anlatıldığı iki bölümden oluşuyor.
Filiz'in bir nevi büyüme hikâyesinin anlatıldığı, 1980 darbesine denk düşen, Mine abla ve sevgilisinin de katkılarının bol olduğu ilk bölümü sevdim.
80'lerin sonunda Kreuzberg'de geçen bölümü ise sevmedim.
İnandırıcı gelmedi bana, ne anlatılanlar ne de karakterler.
Şükran YİĞİT'in kitaplığıma eklenen ilk kitabıydı. Ben önceliği Çatıkatı Âşıkları'na vermiştim. Çatıkatı Âşıkları'nın aksine bir dönem romanı 'Burası Radyo Şarampol'
1980'li yılların Türkiye'sini cümlelerle resmetmiş. Kahramanım Filiz'in ilkokul, ortaokul ve liseden üniversiteye kadar olan süreci anlatılır.
Filiz'in çevresindeki insanlar, okul arkadaşları, aşkları, duyguları tam dozundaydı. Kalbinin ilk atışı olan Ali'ye olan sevgisini çok sevdim. Bazı karşılaşmalar yıllar sonrasına münhasırdır. Tam da öyle olur.
Filiz'in üniversite hayatı Almanya'da mühendislikle devam eder ama yıllar öncesinden komşu kızı Mine'yle giriştikleri radyo hobisi mesleğe dönüşür Filiz için.
Mine, çok renkli bir karakter. Filiz'e dost, bakıcı her şeydir. Birlikte yaşadıkları anlar kitabın Almanya ayağında da devam eder. Samimiyet, içtenlik hissedilir boyutlardaydı fakat bir noktada ilerlemedi ve geç bitirmeme sebep oldu.
Herkese merhaba (2023/51)
Bugün, hiç bitmesini istemediğim sımsıcak bir dönem romanı; Burası Radyo Şarampol ile geldim.
Kitap; Antalya Şarampol mahallesinde yaşayan 14 yaşındaki Filiz’le başlayıp, 2019 yılında Berlin’de yaşayan yetişkin Filiz’le bitiyor.
Filiz büyürken ben de ona eşlik eden; Mine ablayla, Ali’yle, Asım abiyle, Arkadyus’la, Ella’yla tanıştım; dönemin en önemli olayları 1980 ihtilali ve Berlin duvarının yıkılmasına tanıklık ettim ve tabiki efsane şarkılar dinledim.
Kalemiyle tanışmakta geç kalmışım dediğim bir yazara daha kavuştum. Darısı başınıza
Keyifli okumalar
Kitabın ismini ilk duyduğumda Şarampol bizim Şarampol mü diye sormuştum kendime. Sonra da "Aman yok ya ne alakası var" deyip geçiştirmiştim. Yollarımız sonra kesişecek ve kitabın benim güzel şehrimi anlattığını ve bunu çok da güzel yaptığını farkedecektim. Antalya 'nın nemini ciğerlerine çekmiş, teninde hissetmiş herkes gibi Filiz' le beraber Şarampol 'de yürümek, Kale kapısının önünden geçmek, Tophane Çay Bahçesi 'nde tost yiyip çay içmek ve bunu 40 yıl önce yapmış gibi hissetmek tarifsiz. Şehirler değişir, insanlar büyür şehirlerden ayrı düşer, hayatlarına farklı farklı insanlar girer çıkar. Ama bi küçük esinti, bi gülüş, bi hareket sizi doğduğunuz yere geri götürür. Filiz 'in hayatının genişleyen çemberinde 12 Eylül' ü, Doğu - Batı Berlin 'i, toplumsal yapıyı okumak muazzam bir yolculuktu. Kalbimin nadide kitaplar bölümüne koydum bu kitabı.
Şükran Yiğit'ten okuduğum ikinci kitap ve asla sonuncu olmayacak zira bunu da çok sevdim.
Antalya'yı bilenler Şarampol'e aşinadır. Şehrin ghettosu diyebileceğimiz bir mahalle. 80'lerde Şarampol'de yaşayan genç bir kız Filiz'i anlatıyor kitap. Antalya'da başlayan bu macera dünyanın bambaşka yerlerine kadar gidiyor. İyi ki gidiyor. Spoiler olmasın diye neresi olduğunu söylemeyeceğim fakat o kadar çok sevdiğim bir şehir ki bir yazar böyle bir kitap için daha ne kadar güzel mekanlar seçebilirdi bilmiyorum.
Okurken baş karakterle beraber yaşadığınız o çok değerli kitaplardan biriydi. Bu kadar özel bir zamanı anlatıp bu kadar evrensel noktalara değinebilmek bir yazarın ustalığını gösterir benim gözümde. Hepimizin yaşadığı gençlik heyecanlarından tutun da yine Türkiye'de yaşayanlar olarak hepimizin yaşadığı hayal kırıklıklarına kadar her şeyi bulabileceğiniz bir kitap.
Şükran Yiğit iyi ki var... İyi ki yazmış. Herkese çokça tavsiye ettiğim bir kitap.
Şükran yiğit bizi 80 lere götürüyor. O dönemde lise öğrencisi olan Filiz’in hayatına, ailesindeki kopukluklara, ilk aşkına, arkadaşlıklarına şahit oluyoruz. Hikaye Antalya da şarampol mahallesinde geçiyor ve buradan Almanya’ya kadar uzanıyor. Hikayenin arka planında ise hem Türkiye’nin 80ler de ki durumuna hemde Almanya daki Berlin duvarının yıkılma sürecine tanıklık ediyoruz.
Şükran yiğit o kadar gerçekçi bir dil kullanmış ki hikayedeki bir çok karakterle bağ kuruyorsunuz. Özellikle Filiz ile Mine ablanın arasındaki bağ benim kalbime dokundu.
Her açıdan derinlikli bir hikaye olduğu için herkese tavsiye ederim.
Türk Edebiyatı'nın sağlam ve ünlenmemiş kalemlerini neden daha önce keşfetmediğimi sorgulatan nefis bir kitaptı. Buruk bir dönem anlatımıyla birlikte biz de kitap boyu yazarın hikayesine yanındaki bir arkadaşıymışçasına eşlik ettik. Keşke çocukluklarımız daha az acı içerebilse.
“Hayat siz başka planlar yaparken başınıza gelen şeydir.”
John Lennon
.
Kitap grubum sayesinde tanıştığım ilk kez e kitap okuduğum harika bir maceraydı benim için.
Kitap şu gibi akıp gidiyor. Filiz'in 1970 li yıllardan günümüze yaşam yolculuğuna, hayatına katılan ona bu yolda eşlik eden bazen onu üzen bazen mutlu eden insanlara şahitlik ediyorsunuz.
.
.
.
Kitap bir Türkiye bir Almanya bir Londra arasında geçiyor. Sanırım beni en çok etkileyen yazarın dil ve anlatımı. Ancak kitabın zaman aklının sürekli değişmesi arada sıçramalar olup tekrar eski zamanlara dönmesi biraz kronolojimi karıştırdı. Onu dışında çok severek okudum. Beni en çok etkileyen karakter Mine Abla'ydı. Mine Abla'nın o her ne olursa olsun yaşam enerjisini hiç kaybetmemesi, her daim bir çaresini buluruz havası beni çok etkiledi.
Filiz'in ise terk edilme kaygısı olduğunu düşünüyorum. Bu kaygının babasından geldiğini ve sürekli kaygılandıkça bunun gerçekleştiğini düşünüyorum. Rengin ile başlayan terk etmeler sürekli devam ediyor. Kitapta siyasi figürler de var. Arka planda dönemi anlatmak için bunlar ara ara geçiyor ki çok abartılı bir anlatım değil. Gayet romanın akışına yedirilmiş.
.
"Hayatımda; gerçek hayatımda bazı insanlarınzaman ve hacim olarak bu kadar az yer kaplamasına rağmen neden varlıklarını zihinsel hayatımda inatla sürdürdüklerini anlamaya çalışıyordum."
.
Sonuç olarak ilk okuduğum Şükran Yiğit kitabı ancak son da olmayacak. Ankara üzerine güzel bir kitabı var. Mutlaka okumalıyım
.
Bu arada kitabı Story Tel'de ara ara dinledim. Kitap dinlemek de çok eğlenceliymiş.