Edgar Allan Poe’nun şiirlerinde, devamlı olarak acı ve karamsarlık gördüm. Umudu da isteğin acısı olarak nitelendirmiş. Şiirlerinde, Annabell Lee adındaki sevgilisiyle büyük bir aşk yaşadığını belirtmiş ve ne yazık ki, onun ölümüyle kalbini yakan ayrılığın acısını da dile getirmiş.
Düz yazı görünümündeki şiirlerini, düşsel bölgelerde geçen yaşantılar üzerine oluşturmuş ve ruhun, üstün güzelliğe yönelme gayretinde dünyadan kurtulma çabasını okurlarına vermeye çalışmış. Belki de bu çabası, özellikle sevdiği büyük aşkına kavuşma çabasıdır. Bu gayreti esnasında araç olarak kullandığı düşlerinde, karamsarlığından ileri gelen karanlığa doğru bir yolculuk yapmış olduğu görüntüsü mevcut gibi.
Açıkçası eser, başlangıcında hoşuma gitmekle beraber sonra aynı duyguları hissedemedim. Belki de şiirlerindeki karamsarlıktan hoşlanmadım. Sonuçta göreceli bir durum. Belki de şiirlerindeki gerçek manayı anlayamadım. Ama şiir kitapları okumak güzel. Özellikle de kendi ana dilimizde olanları. Çünkü insan genel olarak çevirilerde, şiirin orijinalinin verdiği tadı bulamıyor.
