Ben bir kitabı okurken hep asıl olayın arkasında yazılan paragraflara, cümlelere dikkat ederim. Can alıcı bir çok düşünce yakalarım bu ayrıntılarda ve yazarın bana vermek istediği asıl düşüncenin bu satırlarda saklı olduğuna inanırım. Fakat sanırım bu kitapta öyle olmadı yani emin olamıyorum yazarın ne anlatmak istediğinden. İlk sayfalarda bir olayın ortasına düşüyoruz ve kitap sizi karamsarlığa itiyor. Karakterin başlardaki sakin ruh halinin giderek bir teslim olmuşluğa evrildiğini görüyoruz. Kafamızda sürekli soru işaretleri var. Hukuk sisteminde kimin dava edildiği, neden dava edildiği, davanın nasıl sonuçlandığı; davanın içindekilerin bile bilmediği bir şey ki bu en az karakter kadar beni de sinir edip durdu. Kitapta en sevdiğim bölüm K.'nın rahiple olan konuşmasıydı. Kafka'dan okuduğum ilk kitap olduğundan kesinlikle yazarın vermek istediği mesajı sindiremedim. Bir kaç yıl sonra daha fazla bilgilenmiş bir şekilde tekrardan okuyacağım bu kitabı.
