Ilk etapta zorlandığımı söylemeliyim.
Eylül romanı ilk psikolojik romanımız olduğu için pek kıymetli ve bence çok başarılı.
Dialoglardan ziyade , karakterlerin içinde bulunduğu durumun onlarda yarattığı etkileri , içlerinden geçenleri, duygularını okuduğunuz için adapte olmak zor olabiliyor. Bu hisler arasına yarım yarım serpiştirilen cümleler kafa karıştırabiliyor ancak, hikaye sarıp sarmaladığı anda bütün duyguları yaşıyorsunuz. Bunu çok sevdim.
Süreyya ve eşi Suad'ın bağ evinde başlayan, sonrasında yalıda devam eden , Sureyya'nın yakın arkadaşı Necib bey'in Suat'ın duruşuna, tavrına olan hayranlığının aşka dönüşmesini ve bu üçlü arasında yaşanan aşk üçgeninin psikolojisini okuyoruz. Yazıldığı dönem göz önüne alındığı zaman fazla cüretkar bir roman olduğunu soylemek yanlış olmaz. Kitabın sonu ise bambaşka duygulara salıp sizi derin derin uzaklara bakmaniza sebep oluyor..
1900-1901 yılında Servet-i Fünûn dergisinde tefrika edilip cok sevildiği için kitap haline geldigi ayrintisini da paylaşayım..
Okumadiysaniz okuyun mutlaka
