Yaa, sen nasıl nahif nasıl usul usul yazılmış,ince ince işlenmiş bir metinsin!Edebî bir şölen eşliğinde ipek ipek dokunmuş satırlarda kayboldum.Iyi ki tekrar basılmış da okuma olanağı bulmuşum.Çok sevdim nahif bir derinlikle süslü muazzam bir metin.Olay ağırlıklı değil kişi ağırlıklı bir eserle karşı karşıyayız.Fahim Bey'in bir arkadaşının oğlunun ağzından dinliyoruz olayları.Anlatımın şahaneliğinin yanında leb i derya bir metinle,fikirler yumağı ile yoğruluyoruz.Yazar lezzetli cümlelerle hayata,topluma,bireye,yalnızlığa,yaşlılığa...dair öyle güzel ve sorgulatıcı düşünceler sunmuş ki hayran kalmamak elde değil.Çok farkli açılardan ve değişen bakış açılarıyla işlenmiş bir Fahim Bey görüyoruz.Bir kalıba oturtmak çok güç.Biraz Oblomov'a benziyor.Değişik bir karakter.Eserin toplumu eleştirdiği satırlarından ayrıca keyif aldım.Latif bir felsefe denizinde ılık ılık yüzdüm.Edebiyata bir kez daha aşık oldum.Eser Osmanlı Devleti dönemini anlatıyor.Eski sözcük çok.Bence okumayı fazla güçleştirmiyor.Ama bir tık zorluyor.Ben eski sözcüklerle dans etmekten keyif alırım belki ondan zor gelmemiştir.Edebiyatımız için çok önemli bir eser olduğunu düşünüyorum ve Fahim Bey karakteri asla unutulamaz bence.Kitabı sırf edebî değerinden ötürü bir kez daha okuyacağım bir süre sonra.Her cümlesi ayrı bir keyifti.Hak ettiği değeri bulması dileğiyle...
