Çocuğun giderek nesnelleştirildiği bir dünyada, özne olabilmeyi vurgulamak ve herkese kendi yerini kazandırmaya çalışmak…
Catherine Mathelin kaynakça kısmının altında, yazarın notu kısmında şöyle demiş: “Yukarıdaki kitaplar, içinde "reçete" bulabileceğiniz "el kitapları" değil, çocuk olma tarzları üzerine düşünceler içeren yapıtlardır. Sayfalar boyunca size anlatmaya çalıştıklarımdan sonra, "reçete" kitaplar önermeyecektim herhalde! Roman, hikaye, şiir okumaya ne dersiniz? Ya da tiyatroya gitmeye?”
Bu nottan da anlaşılacağı üzere; yazar, çeşitli senaryolar üzerinden, psikologların kuramlarıyla hareket eden, bilimsellik yolunda özünden uzaklaşmış ebeveynlere çocuk büyütmenin ne demek olduğunu hatırlatmayı amaçlamış. Bunu da Françoise Dolto’nun danışmaya gelen çocuklara ettiği sözler ile vurgulamış: “Ben ,okulda daha iyi çalışman, evde uslu olman ya da seni bir hastalıktan kurtarmak için çalışmıyorum. Ben neysen o olman için buradayım.”
Ebeveynlere düşen görevi psikanalizlerin hatırlatmasına ihtiyacımız olmaması dileğiyle. Keyifli okumalar…