Germinal
Emile ZolaGerminal Gönderileri
Germinal kitaplarını, Germinal sözleri ve alıntılarını, Germinal yazarlarını, Germinal yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan umudunu yitirince yaşama zevki de gidiyor.
Benim tek amacım yaşamın kendisidir; gerçeğe bağlıyım çünkü gerçek, yaşamı doğurur.
Sayfa 30 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Dünya mutluluğunu varlıkların paylaşımında gören budala kimdi? Bu devrimci hayalperestler bir toplumu yıkıp başka bir toplumu kurabilirlerdi, ama herkese eşit düzeyde pay vermekle insanlığın ne mutluluğunu arttırabilir ne de acısını azaltabilirlerdi. Hatta dünyada var olan mutsuzluğu arttırırlardı, içgüdülerin o yeterli doyumunu, tutkuların doyumsuz acısına dönüştürdükleri gün, yeryüzündeki köpekler bile acı acı ulumaya başlardı. Yok yok, en iyisi doğmamış olmak ya da bu kaçınılmazsa, dünyaya bir taş olarak, daha da iyisi gelip geçenlerin ayakları altında ezilse bile kanı akmayacak bir kum tanesi olarak gelmekti.
Sayfa 431 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
İnsan tek başına güçlü ve cesur olabilir, ama aç kalmış bir topluluk güçsüzdür.
Sayfa 543 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
"Ölüm, önce lambayı söndürür."
Sayfa 605 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Haklı olan Darwin miydi yoksa? Dünya, insan soyunun güzelleşmesi ve yaşaması için güçlülerin güçsüzleri yuttuğu bir savaş alanı mıydı yoksa?
Sayfa 627 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
İnsan umudunu yitirince yaşama zevkide gidiyor.
Zavallı yoksulların zenginler uğruna birbirini boğazlaması ne korkunç, ne iğrençti.
Patronlar hep aynı...
Siz beş santim zam istiyorsunuz, bunu hakettiğinize inanıyorum, ama ben veremem bu parayı size, çünkü mahvolurum verirsem. Şunu anlamanız gerekir ki, sizin yaşayabilmeniz için önce benim yaşamam gerekli. Bende gücümün sınırındayım. En küçük bir maliyet artışı duman eder beni. Hatırlarsanız iki yıl önceki grevde zam talebinizi kabul ettim. Ama o zaman gücüm vardı buna, yinede sarstı beni bu zamlar. İki yıldır toparlayamıyorum kendimi, bugünde gelecek ay alacağınız ücretleri nereden bulacağımı bilemiyorum. Bunu düşünmektense kapatmayı yeğlerim burasını.
Chaval büyük bir içtenlikle işlerinden bahseden bu patronun karşınızda pis pis sırıttı.Ötekilerse, patronun bu kadar işçinin sırtından para kazanamamasına akıl sır erdiremediklerinden, bu masala inanmak istemiyor, başlarını öne eğiyorlardı ısrarla.
Bakanlara rüşvet dağıtılabilmesi için, soyluların ve burjuvaların ziyaretler verebilmesi ya da şöminelerinin başında rahatça yiyip içebilmeleri için baba oğul bir yığın insan madenlerde ölüp gidiyorlardı.
Haksızlık dayanılmaz hale gelmişti, yedikleri bir lokma ekmeğe bile göz dikildiğine göre, kendi haklarına sahip çıkmak zorunda kalacakları gün yaklaşıyor demekti.
O güzel günlerin bir an önce gelmesini isteyen insanların sabırsızlığı, bir mezar gibi dört bir yanlarını çeviren şu kör olası yoksulluktan sıyrılıp, kendilerine düşen yeryüzü mutluluğunu tatmak isteyen kişilerin heyecanıydı bu.
Efendilerinin arabasına binip kasabaya alışverişe giden beyaz önlüklü aşçı hepsini çileden çıkarmıştı. İşçiler açlıktan geberirken, beylerimiz balıksız edemiyordu demek? Ama dur sen, bu iş böyle gitmez, her zaman papaz pilav yemezdi: Günün birinde talih yoksullara da gülecekti elbet.