Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Gülüşün ve Unutuşun Kitabı
Milan KunderaGülüşün ve Unutuşun Kitabı Yorumları ve İncelemeleri
Gülüşün ve Unutuşun Kitabı yorumları ve incelemelerini, Gülüşün ve Unutuşun Kitabı kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Gülüşün ve Unutuşun Kitabı puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gerçekten de gülüşün ve unutuşun kitabı tam anlamıyla..
Milan Kundera, beni Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği ile tavlamıştı. Dilinin orjinalliği beni benden alır. Camus ve Sartre, bilhassa Pessoa ve Cioran'da rastladığımız o gereksiz ' ben kendime ağır adamım' tripleri yok Kundera'da. Kişiliğinin gücünden sanıyorum bu. Olaylarla ve yaşamla tüm nihilizme rağmen gücü tükenmediğinden mücadelesi de bitmemiş. Tabi siyaset onu inanılmaz yıpratsa da, kadınlarla arası iyi olduğundan iyi inceleme olanağı bulmuş kadınları. Camus'nün aksine, bu kadınlar onun kitaplarında epey yer tutar. Cinselliği problemli olan adamlardan değildir, takıklığı yoktur. Kitabında kanıtladığı gibi, sadece doğanın ona verdiği bir varlık olarak görür buna, ufak masum bir melek gibi tanımlar bu hissiyatını. Aşkı ise ayırır cinsellikten. Belki de karısının her şeye rağmen senelerdir devam sebebidir bu. Ya da onun asla ayrılmama sebebidir. Kitapta en çok dikkati çekecek diğer husus, kitapta bizatihi otobiyografik yazılar da vardır ve siyaset, Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği'nde olduğundan fazladır. Kitabını çeşitleme usulü ile yazdığını söyler, hakikaten de en orijinal üsluptu bu. Yazın ağır kitap gitmez. Ama bomboş da okumak istemiyorsanız, Kundera okuyabilirsiniz. Kundera o basit ve samimi üslupla neler neler anlatır.. Gözlerim doldu yaşadıklarını okurken. Büyük bir hınç duydum güzelim Çekoslovakya'nın başına gelenlere. Ne denebilir ki?
İnsanlar olarak keşke bir fil hafızasına sahip olsak ve hassasiyetine... Teknolojik gelişmeyle (pek sanmıyorum geliştiğimizi) birlikte belki de zamanın hızına ayak uydurma telaşıyla koşturuyor ama yaşayamıyoruz. Çarçabuk yaşıyoruz her şeyi, tüketiyoruz. Sorgulamadan linç etmeye, karalamaya, göklere çıkarmaya o kadar hazırız ki... aman geri kalırım korkusuyla sürüye uyuyor, araştırmadan, bil-meden akıma kapılıyoruz. Tüketim için ne kadar hevesliysek üretim için de o kadar duyarsızız. İşin garip tarafı üretenlere de bi gıcığız. Toplum olarak -daha ileri gidip insanlar olarak diyeceğim- üreten insana alerjik reaksiyon göstermeye başladık. Herkesin bir şeyler üretmesini, kimsenin hiçbir şeyi unutmamasını beklemiyorum elbette. Hiç değilse arada bir hatırlayın. Olmaz mı?
Bu kitap ve hissettirdikleri, düşündürdükleri bunlar...
#alıntı
"İnsanın iktidara karşı savaşımı, belleğin unutuşa karşı savaşımıdır."
"Günümüzde zaman büyük adımlarla ilerliyor. Tarihi olaylar bir gecede unutuluveriyor, hemen ertesi sabah bir yenisinin çiğ damlacıkları parlamaya başlıyor ve artık öykücünün anlattıklarına bir fon perdesi oluşturmaktan çıkıp özel yaşamın o tekdüze bayağılıklarınn arka planda yer aldığı bir perdede oynanan çok şaşırtıcı bir serüvene dönüşüyor."
İçimizdeki zavallılığın ortaya çıkmasının yarattığı derin acı
Çek yazar Milan Kundera’nın 1979 yılında Fransa’da sürgündeyken yayınladığı “Gülüşün ve Unutuşun Kitabı”, ülkesinin politik durumu ve sürgün hayatı nedeniyle bunalan yazarın karmakarışık düşünceleri ve hislerinin ironik, hatta absürd bir karışımı. Birbirinden bağımsız gibi görünen, ancak ufak tefek de olsa ortaklıklar barındıran 7 öyküden oluşan
Bu kitap, çeşitleme biçiminde bir romandır. Çeşitli bölümleri, bir temanın, bir düşüncenin, sonsuz büyüklükler içinde kapsamı kaybolmuş bulunan, eşi benzeri olmayan tek bir durumun içine götüren bir yolculuğun değişik durakları gibidir. Gülüş ve unutuş üzerine, unutuş ve Prag üzerine, Prag ve melekleri üzerine yazılmış bir romandır.
264 syf.
·
Puan vermedi
“Gülüşün ve Unutuşun Kitabı” sadece birbirine geçmiş öyküler olarak da okunabilir, Çeklerin başından geçen siyasi ve toplumsal birtakım olayların bellek ve unutuş kavramları ekseninde düşünülebilecek tarihsel kayıtları olarak da… İyi bir roman, her ne kadar kısıtlı bir evrende, karakterlere ve onların başından geçen olaylara yüklenmiş birtakım
Yazarın bu kitabının, Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği kitabıyla benzer kısımları bulunuyor. Bu kitapta da cinsellik üzerinden ilişkiler sorgulanmış ve yine aldatan koca, bundan memnun olmayan ve kocasını kaybetmek istemeyen kadının kocasının cinsel fantezilerine uyum sağlaması işlenmiş. İki kitapta da kadın simgesel olarak güçsüz, kendi kararlarını verebilmekten aciz, eşini kaybetmemek uğruna her şeyi yapabilecek potansiyelde olarak işlenmiş. Bu düşüncenin, yazarın yaşadığı zaman dilimi ve toplumla da ilişkili olabileceğini düşünebilmekle beraber hoşuma gitmeyen kısımlardan olduğunu belirtmeliyim.
Toplumsal olarak içerisinde yaşadığımız sınırları, öncesinde kum metaforuyla somut; sonrasında ise soyut olarak desteklemesi hoşuma gitti. Aynı zamanda ölüm ve yaşam arasındaki sınır çizgisinin çok ince olduğunu ve ikisi arasındaki kısa mesafeden bahsettiği kısımlar güzeldi.
Bize dayatılan tek bir güzellik ve estetik anlayışının aksine gerçek hayattaki tüm bedenlerin genç, yaşlı; modern, köylü olmasına bakılmaksızın sadece gerçek ve hayatın ta kendisi olduğu için güzel olduğunu belirtmesi etkileyiciydi.
Milan Kundera, bu kitabında toplumsal kabuller ve insan ilişkilerini kendince sorguluyor. Bu sorgulamalarında değerli ve üzerinde düşünülmesi gereken kısımlar olmakla beraber bunu öyküler içerisinde çok fazla daldan dala atlayarak anlatması düşünce akışının bozulmasına sebep olmuş. Kitapta altını çizdiğim ve yer yer üzerinde düşündüğüm çok kısım oldu. Fakat bu düşüncelerin bu kadar dağınık bir şekilde verilmesi nedeniyle kitabı bitirince; kafamda, kitap hakkında bir resim canlandıramadım maalesef.
Örümcek ağları arasından sızan hava kadar kısa hayat: Yaşamalı!
1948 Sovyet işgali sonunda akademideki görevine son verilen ve ardından tüm yakın çevresi tutuklanıp soruşturulan müzisyen bir yazarın Komunist rejimden kalemiyle aldığı bir intikam mı yoksa sürekli değişen sokak adları ve sistemleriyle ta Cizvitlerden Ruslara kadar süregelen işgallerle tarihini unutmaya yüz tutmuş, doğduğu Kafka'nın Prag'ı
"Bu, gülüş ve unutuş üzerine, unutuş ve Prag üzerine, Prag ve melekleri üzerine yazılmış bir romandır. Kaldı ki, otomobilin direksiyonuna geçen genç adamın adının Raphael olması da bir rastlantı değildir.
...
Bu kitap, çeşitleme biçiminde bir romandır. Çeşitli bölümleri, bir temanın, bir düşüncenin, sonsuz büyüklükler içinde kapsamı benim için kaybolmuş bulunan eşi benzeri olmayan tek bir durumun içine götüren bir yolculuğun değişik durakları gibi birbirini izler."
Milan Kundera bir sayılamaya tutulmuşçasına, aklına gelenleri, kurduğu karakterleri adeta birbirine anlatmak, kendisini onlarla konuşturmak için kaleme almış bu kitabı. Olabildiğince doğal, olabildiğince özgür bir ortam kurmuş onlar için, büyük bir samimiyet var aralarında. Herkes birbiri hakkında, herkes kendi hakkında istediği şekilde var. Ama bu ortamın sınırsızlık barındırdığı düşünülmemeli, kendisi de vurguluyor bunu. Sınırlar çok çeşitle dile getiriliyor; 7 bölümün yedisinde de sınır farklı bir anlam ve yön buluyor. Belki de bunlar arasında en somut olan ama en az hissettiğimizi şu şekilde dile getirmiş: "İnsanın, kendisi ölümlü bile olsa, ne evrenin sonunu ne zamanın sonunu ne tarihin sonunu ne bir halkın sonunu temsil edebilir; o aldatıcı bir sonsuzluk içinde yaşar durur."
İlk bakışta malzeme ve içerik uyuşmuyor, başlık ve bahsedilenler, kurgular çok farklı duruyor. Ama yolun sonuna olabildiğince sade ve basit bir sahne ile bütün bu kaygı ve görüntülerden arınmış bir tablo ile tüm sınırları kaldırarak bize veda ediyor. Evet, veda dedim çünkü bir burukluk var, geçmiyor...
Milan Kundera bizi bir şehri yürüyerek gezdirir gibi konuları içinde bir gezintiye çıkarıyor. Biraz Bohemya sokaklarında siyasetin nabzını tutuyoruz, biraz insan ilişkilerinden, erotizmden, felsefeden bahsediyoruz.
Kitaplarda, dizilerde veya filmlerdeki anlatılanların kendi hayatıma yabancı geldiğini çoğu kez hissetmişimdir. Yaşanan olaylar, özellikle gereksiz duygu yoğunlukları kendi gerçekliğimden uzak gelir. Ama Milan Kundera bu konuda bende bambaşka bir noktada.
Kurduğu tüm karakterler bana hep doğal ve gerçekçi geliyor. Gerçekleşen olayları yaşamamış olsam bile içindeki duygular bana çok tanıdık geliyor. Büyük kaoslar dramatize etmiyor; gündelik ama değinilmeyen alanlarda ustalıkla geziniyor. Ortaya attığı fikirlerde kendi düşüncelerimi görmek okurken aldığım keyfi arttırıyor.
Analiziyle birlikte roman diyebiliriz Milan Kundera’nın eserlerine. Anlattıklarını karanlıkta bırakmadan bizlere derinlemesine açıklıyor. Özellikle bu nedenle bu yıl kitaplarına öncelik vereceğim bir numaralı yazarım oldu.