İlksöz: Birisinin birisine baktığını
Gördüm birisi birisine bakarken
...
Mavi, Kahverengi'nin yetiştirdiği bir dedektif. Bir gün bürosuna Beyaz giriyor ve ondan basit bir iş istiyor, Siyah'ı takip etmek. Kabul ediyor Mavi, çünkü iş o kadar basit ki, kiralanan bir evden diğer bir evdeki Siyah gözlenecek. Zaten hepimizi yanıltan o basitlik algısı değil mi.
İlksöz'deki satırlar, üniversite yıllarında karalanmış bir şiirin ilk iki dizesi. O yıllarda bolca okuduğum Özdemir Asaf etkisinin beni esir aldığı kelime oyunları ile dolu bir şiir. Kitap bitince ilk aklıma gelen oldu.
Paul Auster'den yine zekice bir kurgu. Mavi'nin bu izleme sürecine kendini kaptırması, kendi hayatından ödünler vermesi, bir bakıma Siyah'ı göz hapsine almışken kendisi Siyah'ın tutsağı olması. Yine kimlikler ve arayışlar üzerine kurulu bir hikâye. Belki de isimlerin bile önemi yok ki Mavi'ler, Beyaz'lar, Siyah'lar ve daha fazla renkler var hikâyede. Tavsiyemdir. Kitapla. Sağlıcakla.
.
Sonsöz:
Başkasına bağımlı olmaktansa insanın kendi başına olması belki de daha iyidir.
