13, 87.
Aile için sorunlar ve trajediler, kayıplar ve kaybedenler ve kaybolanlar Hevesin Kaçış Yönü'nde yer alan on üç hikayenin baskın konularını oluşturuyor.
Konular itibariyle kahramanlarımıza yakıştırılan sıfatların kazanım olmaktan ziyade yakıştırmalar olduğunu, hikayeler içerisinde edilgen halde oluşlarına dayandırmaktayım.
Olayların geçtiği mekanlar, kişiler arası yakınlık ve cemiyet tipi aile birlikteliği itibariyle samimi, sıcak ve yakınlık hissi uyandırıyor.
Gariptir ki muadillerine nazaran kısa hikayelerden oluşuyor olmasına rağmen -zannediyorum ki konu ve Gökhan Yılmaz'ın sesteş kelime/cümle oyunları sebebiyle- hikayelerin üzerinde ağır bir hava, okunuşunu da ağır bir tempo katıyor. Hikayenin durağanlığından ya da okumakta güçlük çektiriyor olması manasında değil de, Gökhan Yılmaz'ın ağır bir tempoda okumaya özen göstermemizi istiyor oluşundan dolayı bir ağırdan almadan söz ediyorum.
Kimi öykülerinde arı, sade bir dil, kimi öykülerinde -azınlıkta- post-modern bir dilin hakim olduğunu da eklemeliyim.
"Bir Buçuk Dayı Hikayesi" isimli hikayesini okurken -Hevesin Kaçış Yönü'nün ilk hikayesi- iyi, sahiden iyi bir hikaye kitabı ve hikaye yazarı ile karşılaştığımı hissettim ama diğer hikayelerini okuduktan sonra hislerimin yavaş yavaş azaldığını da hissettim.
Şahsi alt ve üst skala içerisinde ortada yer aldığını düşünüyorum. Çağdaş Türk Edebiyatı'nda yer alan yazarlar içerisinde "iyi", üst skalayı oluşturan yazarlar arasında "değil".
