Sevgili Begüm Çakır'ın önerisiyle okudum bu kitabı ve çok beğendim. Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölüm Philippe'in ağzından anlatılırken ikinci bölüm ise Isabelle'in ağzından anlatılıyor. Bu kitap basit bir aşk romanından çok daha fazlası bana göre. Psikolojik çözümlemeler de barındırıyor. Kitapta karakterlerin duyguları çok ön plandaydı. Ayrıca kitabı okurken de 1920'lerin Paris'i de insanın gözünde canlanıyordu. Karakterlerin de çok güzel ve tüm yönleriyle kurguladığını gördüm bu kitapta. Fakat ben Remzi Kitabevi baskısında bazı çeviri hataları sezdim başka yayınevinden okumanızı tavsiye edebilirim.
Herkese iyi okumalar :)
Her kısmı fazlasıyla düşündürücü, vurucu analizlerle dolu bir kitap. Beni kendine hayran bıraktı. Dümdüz bir aşk romanı değil. Karakterlerin içindeki dünyaları, benzerlikleri büyük bir ustalıkla ortaya koymuş yazar. İnsanın içinde onu yiyip bitiren yalnızlıktan, karşı tarafın mutluluğu uğruna diken üstünde yapılan fedakarlıklardan, insanı yiyip bitiren şüphenin tohumlarının kök salıp insana ne denli tesir edebileceğinden dem vurmuş Maurois. Fazlasıyla etkilendim, okumayı düşünenlere tavsiye ederim.
"Yapıp süsleyenlerin bırakıp gittikleri, sonra yeni sahiplerin satın aldıkları bir ev, nasıl ilk sahiplerinin kokusunu, hatta ruhlarının şeklini saklarsa, bende öylece Odile'le dolu bir halde, artık hayatta tamamıyla benim olmayan bir ruh taşıyordum."
İklimler kitabına başlamama başka bir kitap vesile oldu. Orada geçen alıntılarını
Tamamen tesadüf eseri olarak aldığım bir roman. Hakkında düzülen övgülerin gereğinden fazla şişirildiğini okuyunca gördüm. Kahramanımız kağıt fabrikası sahibinin oğlu (adını bile 10 saatte unutmuşum) iki kadınla yaşadığı evliliklerdeki davranışlarını ve araya üçüncü bir kadının adını sayıklayarak filanca sebepten ötürü sona eren yaşamını konu edinmiş. Odille ile isabell birbirine tamamen ters iki kadın olmasına rağmen kahramanımız sevip evlenerek iki kadının da hayatını zindan ediyor. Hikaye bu. Ben etkilenemedim. Belki çeviridendir. Bir vadideki zambak değil mesela. Ama gene de okuyana aşk vaadediyor.
İklimler
Bir aşk romanına verilebilecek en güzel isimlerden biri bence. Aşkın -ya da ilişkinin- baharını, yazını, kışını ve aşkın mevsimlerinin hissettirdiği duyguları öyle güzel anlatmış ki, okuyan herkes kendisinden bir parça bulacaktır eminim.
Hem bir kadının ağzından hem de bir erkeğin ağzından okuduğumuz duygular şaşırtıcı derecede başarılı yazılmış.
Belki ilk defa hiçbir karakteri çok sevmeden, kitabın bütününü çok sevdim.
Aşk ve ilişkiler üzerine iyi bir roman okumak isterseniz bu kitabı listenize ekleyebilirsiniz.
Tahsin Yücel'in çevirisini de ayrıca çok beğendim.
Kitap hakkında daha detaylı yorumumu dinlemek isterseniz bu videoya bakabilirsiniz.
youtu.be/Csx1toCTiPU
İncelemeye kitabın isminden başlamak istiyorum. Kitabı okuduktan sonra “İklimler” kelimesinin insanın duygu değişimlerine ne kadar uygun bir tabir olduğunu farkettim. İnsan kimi zaman ilkbahar kadar coşkun, kış kadar soğuk, sonbahar kadar hüzünlü, yaz mevsimi kadar kaygısız olabiliyor. Kitabın temasıyla, isminin uygunluğunu çok yerinde buldum.
Baştan sona, her bir kelimesinde, kitaba dair her bilginin, her sonucun, her nedenin olduğu bir inceleme yazısıdır. Kitabı okumayanlar, eğer olayların sonucu ne merakıyla okuyacaklarsa, bu incelemeyi okumamaları daha iyi olur. Benim gibi her şeyi bilmesine rağmen, nedenlerini ve işlenişini merak ederek okuyacaklarsa buyursunlar.
BÖLÜM 1
1900'lü
Andre Mauroisin “İklimler” romanında sevginin iki ayrı dönəmi (iqlimləri), iki ayrı qadın, iki ayrı evlilik və bunların arasında qalan bir kişi ilə ilə rastlaşırıq. Münasibətlərdə qarşımızdakı şəxsə göstərdiyimiz tərəflərimizin müəyyən qədər də həmin insanla əlaqəli olduğunun göstərildiyi romanda xarakterlərin psixoloji durumu, düşüncələri
915.jpg){kind=small}
