Kız çocuklarının İlk aşkı babalarıdır. Bu sözü hep duymuşsunuzdur. Çok doğru ve ağır bir laftır..
Canan Tanın bu kitabını okuyup Verda ile tanıştığıma memnun oldum. Verda nın kalbi ile , sevgisi ve Özlem’i ile..
Kitapta annesi ile babası boşandıktan sonra , babasından boşanan sadece annesi değil kendisi de olduğunu fark etti Verda . İhanete sadece annesi değil kendisi de uğramıştı bu yüzdendi babasına olan kini nefreti. Ama hiçbir zaman onu sevmekten onu özlemekten vazgeçmemediğini babası intihar ettikten sonra farketmişti Verda.
Belki daha öncede benzer konusu olan bir kitap okumuşsunuzdur. Ben daha önce okumadım. Ve bu kitabın bana kattığı duygu, susmamaktı, bağırmaktı , asla ama asla içine atmamam gerektiğiydi.
Babası ölmeden önce , verdayı ne kadar çok özlediğini, sevdiğini , her fırsatta ona sarılmak istediğini , gerekirse yaptıklarından pişman olduğunu söyleyebilseydi belki de hiç intihar etmeye kalkmayacaktı , Verda babasız , torunu dedesiz kalmayacaktı . Ne kalana üzüntü pişmanlık kalacaktı ne de gidenin geride bıraktığı kocaman bir yıkıntı.
Son olarak kitabın genel itibari ile konusunu sevdim. Ama yarısından sonra kitaptan sıkıldım . Çoğu yeri atlayarak geçtim. Belki de üstüste canan tan okudugum için sıkılmış da olabilirim. Yine de okumanızı tavsiye ederim .
Teşekkürler Canan Tan teşekkürler Verda
