Günlük hayatta karşılaşabileceğimiz her türlü karakterin Sabahattin Ali tarafından çizilmiş portrelerine bayılıyorum. İnsanların zayıf noktalarına, riyakar taraflarına, politik tutarsızlıklara ve yoksulluğa öyle güzel değiniyor ki okurken insan kendi düşüncelerinin olabilecek en güzel betimlemesini buluyor her cümlede.
Bu öyküler toplamını da çok sevdim. En sevdiklerim Bir Skandal, Arabalar Beş Kuruşa, Kağnı, Apartman, Fikir Arkadaşı öyküleriydi.
Sabahattin Ali'yi her okuduğumda keşke yaşasaydı diyorum
Fakat bana: "Doğru düşünüyorsun ama bunları söyleme!" diyen adam âdeta namussuzluk tavsiye ediyor demektir ve bu sersemler bunun farkında değil. Başkalarının malına, canına, karısına hürmet etmeyi bilen bu adamlar -tabi yalnız sözde- bunların hepsinden daha kuvvetli ve mühim olan fikirlere, kanaatlere hürmet etmeyi bilmiyorlar. Bunu lüzumsuz, manasız buluyorlar.
