Çevirmenin kendince bölüm eklemesini doğru bulmuyorum.
Özellikle sırf e kullanmamak adına birçok şairin şiirini(fuzuli,baki,Nazım hikmet ve hatta istiklal marşı) kendi eklediği kısımlarda değiştirmesi tahammül edilmez oldu benim için.
Üstelik eklenen kısımların hiçbir gerekliliği de yok.
Kendini okuyucunun gözüne 'ben sadece bir çevirmen değilim. istersem ben de kurmaca bir eser yazarım ' algısı ile yerleştirme çabasında.
Kitap hakkında fikirlerime gelirsem.
Postmodern roman okuma heveslisi bir okur olarak eserin bu özelliğini duyunca hemen aldım.
İlk başlarda gayet keyifle okumaya başladığım roman giderek karmaşık bir hal almaya başladı.
Başlangıç kısımları sıkıcı olan romanlara alışkınım fakat ortalarında sıkıldığım ilk eser oldu.
Olay örgüsü ve akılda kalmayan kahraman kadrosu sebebiyle kendimi zorlamama rağmen bitiremeyip 22. bölümde (6 bölüm kalmıştı ) bırakmak zorunda kaldım.
Açıkçası yarım bırakma konusunda takıntılı bir okur da değilim.
Makul derecede kendimi devam için zorladiktan sonra olmuyorsa kapatıp kitaplığa gergin bir ruh hali ile bırakırım.
Yazarı veya çevirmeni karalamak değil amacım.
Belki de yazılanları anlamak için ya uygun bir ortamda değildim ya da seviyemin üzerinde diyerek yorumu kapatıyorum.
