Bieguni, Türkçe çevirisiyle ‘Koşucular’ parça parça bölümlerden oluşan, tarih, gezi, anı gibi hikâyeleri, bazen bir anlatıcı, bazen bir öznenin iç sesleri şeklinde aktarır. Seyahatlerin, gezilerin artık elimizde bize verilmiş olan bilgiler ışığında gerçekleştiği bir dünyada, bunların bir seyahat değil, anca bir ‘atlayış’ olduğunu savunan Tokarczuk, bu parça parça yaşayışın anlamını bulmaya çalışıyor. Bu kitabın öznesi bazen küçük bir kız çocuğu, ya da Chopin’in yüreğini Varşova’ya, doğduğu eve getiren kız kardeşi Ludwiga, kaybolan eşini arayan bir adam, birbirlerine mastürbasyon yapan iki Arap kadın, Kur-an okuyan bir adam olabiliyor. Bu parça parça anlatılan yaşamlar, ‘çekilen sınırlara’ rağmen Tokarczuk’un romanında, düz bir zaman çizgisi ve mekân ilişkisi bulunmadan, adeta bir kolaj çalışmasını birbirlerine dokundurmayı başarıyor. Bu parçalar bazen tek bir cümle, bazen sayfalarca süren anlatı ile okuyucuya sonsuz yorumun kapılarını açıyor.
