Lizbon'a Gece Treni
Pascal Mercierİletiler
Sinemaya Başarıyla Uyarlanmış Romanlar
Sinema-edebiyat ilişkilerindeki başarılı yapımları, tavsiye film listesi haline getirmek için öncelikle 
Edebiyat Atlası ‘ndan bir alıntıyı daha önce paylaşmıştım.(#46533729)
Romanlardan sinemaya aktarılan filmlerde eserin aslına ne kadar sadık kalındığı yoruma açık olmakla birlikte
Okuyan insanlar vardı, bir de ötekiler. Birinin okuyan mı, okumayan mı olduğu hemen anlaşılıyordu. İnsanlar arasında bundan daha büyük bir fark yoktu…
Lizbon'a Gece Treni
"Hayatımız sürüklenen kumlardan meydana gelen geçici oluşumlardır,bir rüzgarla kurulur,bir başkasıyla yıkılır. Doğru dürüst kurulamadan dağılıp giden nafile oluşumlardır." Lizbon'a Gece Treni 
Pascal Mercier
Öfke bize kim olduğumuzu da öğretir biraz. ..
Başkaları bizi kendilerine -pervasızlıklarına, adaletsizliklerine, düşüncesizliklerine- öfkelenmeye zorlarlarsa, üzerimizde güçlerini denemiş olurlar, ruhumuzun içine yayılıp yiyip bitirirler onu, çünkü öfke, bütün yumuşak, soylu ve uyumlu duyguları dağıtan, bizi uykumuzdan eden kor bir zehir gibidir.
Uyuyamayıp ışığı yakarız ve kanımızı emip
Gecenin İçinde Geçici Yüzler
Çoğu zaman bana öyle geliyor ki, insanların karşılaşmaları, gecenin karanlığında şuursuzca akıp giden trenlerin karşılaşması gibi.
Donuk camların arkasında loş ışıkta oturan, tam olarak görmemize fırsat kalmadan görüş açımızdan çıkıverenlere hızla, telaşla göz atarız.
Birden ortaya çıkıveren, insansız karanlığa anlamsızca, amaçsızca
Ruhun Gölgeleri
Başkalarının bizim hakkımızda anlattığı hikayeler ve insanın kendisi hakkında anlattığı hikayeler: Hangisi gerçeğe daha çok yakındır?
Kendi anlattıklarımızın doğruluğu o kadar kesin midir? İnsan kendisi hakkında otorite sayılır mı?
Ama kafamı meşgul eden asıl soru bu değil. Asıl soru şu: Bu tür hikayelerde ger çekle yalan arasında bir fark var mı?
Dış görünüşle ilgili hikayelerde fark var.
Ama bir insanın içini anlamaya hazırlanırsak?
Herhangi bir zamanda sonlanacak bir yolculuk mu bu?
Ruhumuz gerçeklerin bulunduğu bir yer mi? Yoksa gerçek denen şeyler yalnızca hikayelerimizin aldatıcı gölgeleri mi?
Lizbon'a Gece Treni
S.135
Hayal Kırıklığının Melhemi
Hayal kırıklığının kötü olduğu söylenir. Düşüncesizce varılmış bir önyargı.
Hayal kırıklığı yoluyla değilse hangi yolla keşfedebiliriz neler beklemiş, neler ummuş olduğumuzu?
Bu keşifte değilse nerede yatar insanın kendini tanıması?
Hayal kırıklığı olmazsa insan kendisi hakkında aydınlığa kavuşur mu?
Hayal kırıklıklarına, onlar olmasaydı
seni okuyan biri olarak sevdim, seni çok sevdim. seni yiyip bitiren bu okuma düşkünlüğün bana tekinsiz görünse de.
• Pascal Mercier | Lizbon'a Gece Treni
Sessiz Soyluluk..
Bir hayatın bir daha dönmemek üzere alışıldık yönünden saptığı kritik anların sert ve çarpıcı bir dramatikliği olduğuna ve insanın ruhunda içten içe şiddetli bir kaynama oluştuğuna inanmak hatadır. Kafalarının içi bir bulvar gazetesine benzyen ayyaş gazeteciler, projektör ışığı meraklısı film yapımcıları ve yazarların hazırlayıp sundukları zevksiz bir masaldır bu.
Aslında, hayata yön veren olayların altında çoğunlukla inanılmaz derecede sessiz bir dramatiklik gizlidir. Patlamaya, yükselen alevlere ve yanardağın lav püskürtmesine o kadar benzemez ki, yaşandığı anda o deneyim çoğu kez fark edilmez bile.
Devrimsel etkisi ortaya çıkarken ve bir hayatın bambaşka bir ışığa bürünüp yepyeni bir melodiye kavuşmasını sağlarken, sessizce yapar bunu; ve bu muhteşem sessizlikte yatar onun asıl soyluluğu.
Lizbon'a Gece Treni
Syf 44
"İçimizde olanın ancak küçük bir kısmını yaşayabiliyorsak,gerisine ne oluyor?" Lizbon'a Gece Treni Pascal Mercier