Sadece anlara odaklanarak şiir gibi bir kitap yazmış Marguerite Dures.
Kitap, Lol V. Stein'nin (kahramanımız hanımefendi oluyor kendisi) nişanlısının başkasına aşık oluşuyla başlıyor, olay anının da şahidi oluyor hanımefendi ki yürek dayanmaz.
Tramvatik olaylarda insanın kendi başına gelenlere bir filmde izliyor gibi yaklaşması durumu oluyor. Havada süzülen hacimsiz bir kütle gibi duymuyor, anlamıyor ve hissedemiyorsun, tabi kafası sonradan geliyor.
Olaydan sonraki on yılda Lol'un delilikle, umursamazlık arasında gidiş gelişlerini sessizliğini, o sessizliğin ve deliliğin içinde kendi kafa karışıklığının tezatı olan cetvelle çizilmiş gibi bir hayat oluşturuşunu okuyoruz.
Lol, on yıl öncesini hiç unutmuyor, konuşmuyor da, durama aşk da diyemeyiz saplantı belki, ama daha çok merak, duygusuz bir merak, terkeden nişanlı ve diğer kadınla kafasının içinde bir yaşam kuruyor, tüm hallerini incelikle betimliyor.
Lol'e, evliliği, çocukları, kocası sanki hiç değmiyor hiçbir şeye tam temas etmiyor. Algılayamıyor.
Ta ki olayın şahidi eski bir dostuyla karşılaşana kadar.
Yazar, karşılaşmadan sonra gelişen grifit ilişkiler ağını inanılmaz güzel betimlemiş. Bizi Lol'un zihninin içine koyuyor ve anlam aramak olayları kavramaya çalışmak giderek zorlaşıyor. Bir süre sonra anlamaktan ziyade kelimelerin güzelliğine odaklandım ve rahatladım.
Lol V. Stein çok ilginç bir kadın karekter hem çok güçlü hem çok kırılgan hem tek bir an için tüm hayatını yakabilecek pervasızlıkta hem de aşırı korkak, sanırım kitabı okutan da onun bu bilinmezliği.
Severek okudum, açıkçası anlamak veya anlamamak da çok umurumda olmadı.
