Manet resimlerindeki kişilerin içi boştur, içsellikleri yoktur, bu kişiler geçirimsizdir, hiçbir alışverişte bulunamazlar. Bu kişilerin "içine saman doldurulmuş" olduğunu düşünenler vardır.
"Manet'den Matisse'e gelinceye dek resim, zamanla, gerçekliği temsil etme görevini bıraktı, içsel sorunlarının bulunduğu yere yönelttiği dikkatini artırdı."
Kitabın Foucault 'nun konferansların derlemesinden oluşan 1. ve 2. bölüm çok güzel bir akıcılığa sahip. Bir sonraki bölümde ise bu konferanslardan sonra Bataille ve Fried yorumları karşılaştırılmış tarihsel düzlemde konu akışı tamamlanmış. Son bölümde David Marie'nin kaleminden çıkan kısım eklenmese 10/10 bir kitap olacakmış. Tabii ki bu benim fikrim ama yeni hiçbir şey söylemeyen bu kısımda daireler çizerek konunun içinde sıkışıp kalıyoruz. Bence son bölümü okumadan kitap harika!
Manet'nin resmi açık açık bir anlam aktarmaz; anlatısal gönderme bulanıktır. Kırda Yemek'teki kişilerin bir araya gelişleri ne anlam taşır? Hiçbir anlam taşımaz, çünkü resmin anlam taşımak, inlemek gibi bir görevi yoktur. Manet'nin istediği resmin sessizliğidir. Şiir ile resim arasındaki bağları geri dönülmez biçimde koparmıştır. Söylem işlevlerinden kurtulmuş olan resim özel bir sanata dönüşür. (...) Kompozisyon hiçbir hikayenin emrinde değildir.
Resim sanatına doğayı taklit -dolayısıyla da doğayı gösterme- görevinin verildiği, mimisiz dayatması ile geçen yüzyılların ardından Monet'nin eseri yeni bir dönem başlatır: resmin gösterilmesinin söz konusu olduğu bir dönem.